Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Τον στερνό χορό



Ποιου ονείρου ποιου χαμένου είσαι η μορφή
που έρχεται στη θύμηση μου μαζί με τη βροχή;
Ποιανού Θεού ξέφυγες π’ άπλωσε να σε πιάσει
την αγγελική σου ομορφιά ποτέ του να μην χάσει;

Πόσα ταξίδια έκαμαν άνεμοι στο κορμί σου
ζητώντας τ’ άπιαστο γλυκό φιλί σου;
Στις θάλασσες των ματιών σου πως μπορώ
βαρκάδες να μην κάνω στ’ αλμυρό τους το νερό;

Ήρθαν χρόνια, πάνε χρόνια κι έμεινα εδώ
το φτερό απ’ το πέταγμα σου μια ζωή ν’ αναζητώ.
Πάει η άμμος, πάει ο χρόνος. μα ‘γω είμαι ‘δω
τον χορό που αγαπάς να μάθω, κυνηγώ.

Σβήνει κάθε που με βλέπει τ’ αγέρι να πετώ
στην εδική σου την αγκάλη μήπως και βρεθώ.
Κι όσο πέφτει η νύχτα και μιλούν τ’ αστέρια
πονούν που δεν σ’ έχουν τα δικά μου χέρια.

Βγήκε ο ήλιος, βγήκε μαζί του κι η μέρα
δείχνουν όλα σήμερα θα κάνουν πέρα.
Μα ο χρόνος όλο πίσω μπρος, δεν πιάνεται
και κάθε θυσία ονείρου στη μνήμη χάνεται.

Ήρθαν χρόνια, φύγαν χρόνια κι ότι κι αν ζητάς
το φτερό στον άνεμο κι εσύ θα ν’ αναζητάς.
Πάει η άμμος, πάει ο χρόνος κι ακόμη σου χρωστώ
της ζωής τον απάνεμο στερνό χορό.

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Άδεια μου αγκαλιά - Διονύσης Σαββόπουλος

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Νησί μου



Η καρδιά μου να ξέρεις
          μόνο εσένα ζητάει.
και στα μάτια σου θέλει
          δάκρυ να μην κυλάει…

Ταξίδια, όνειρα, ελπίδες
          και φώτα.
οι βαλίτσες να είναι
          στη δική μας τη ρότα…

Το κύμα δίπλα
          σε ‘μένα να σκάει.
κι η ψυχή σου, ψυχή μου,
          πάντοτε να γελάει!

Νιώσε τώρα, όπως ένιωσες
          πρώτα.
κι άκου, χτυπάει
          της Αγάπης η πόρτα!

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Πλάι πλάι - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Αυτό που σε φέρνει…



Είναι αυτό που σ’ απογειώνει
σε πιάνει και σ’ αποτελειώνει
σε ρίχνει μες στα νερά
σου λέει κράτα γερά.
Σου λέει κράτα ότι μένει
μα μην μένεις δεμένη.
Είναι αυτό που σε τινάζει
κι αυτό που σε ορίζει
είναι αυτό που σε πηγαίνει
κι όλο κοντά σε φέρνει.
Αυτό που σε ταξιδεύει
και τη ζωή σου μαγεύει…
Είναι αυτό που σε τρελαίνει
μα ποτέ δεν πεθαίνει…
Είναι ταξίδια χαμένα
σε δυο όνειρα ξένα…
Είναι αυτό που σε παίρνει,
σε μένα κοντά να σε φέρνει…

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Τι να 'ναι αυτό - Υπόγεια Ρεύματα

Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει,
 κάτι μας φτιάχνει ή μας πληγώνει
 κάτι μας ρίχνει ή μας σηκώνει,
 τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει.

 Κάτι θα υπάρχει που μας ενώνει
 κάτι που αρχίζει και τελειώνει
 κάτι που λάμπει και μας θαμπώνει
 κάτι θα υπάρχει να μας ενώνει.

 Με σένα εδώ κάτι με ενώνει,
 κάτι που αντέχει και δεν τελειώνει
 που όλο σωπαίνει μα περιμένει
 σε σένα εδώ κάτι με φέρνει.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Ανάσα



Μόνος παλεύω,
          δίχως Θεό
να αναζητώ
          το νόημα της μέρας…
Κι όσο ζητώ,
          την επαφή,
λείπεις εσύ
          κι άλλος κανένας…
Ανάσα παίρνω
          δυνατή,
μη με ζητάς
          τώρα είμαι αγέρας…
Ανάσα αφήνω,
          πίσω εσύ,
τι να μιλάς
          όλα γίναν αέρας…
Χάνομαι, φεύγω
          στη ζωή,
φεύγεις κι εσύ
          και το φως της μέρας…
Τη νύχτα βλέπω,
          και φοβάμαι
τ’ αστέρια να χαθούν
          να παν’ στο πέρας…
Ανάσα παίρνω,
          δυνατή,
μη με ζητάς
          είμαι αγέρας…
Ανάσα αφήνω
          στη σιωπή,
μη μου μιλάς,
          όλα τα πήρε ο αέρας…

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Πως να αναπνεύσω - Δημήτρης Ζερβουδάκης

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Πρωτομαγιά αύριο… (30/4/12)



Άπλωσε το χέρι,
άνοιξε την παλάμη σου
πιάσε έναν
ανθό,
να, αυτό που πήρα
από ένα δέντρο
έξω απ’ το πάρκο…
Μύρισε το…,
είδες τι όμορφα
που μυρίζει…;
Αχ, Ελλάδα δεν μυρίζει…;
Καιρό δεν είχες να μυρίσεις
          Ελλάδα;
Να βάλε στο ράδιο
ένα τραγούδι που άκουσα
να παίζει έξω…
Ένα παλιό γνωστό είναι…
το θυμάσαι…;
Ναι, ξέρω το θυμάσαι
απ’ την στιγμή που γεννήθηκες!
Τ’ ακούγαμε πολύ ε…;
Λες κι ήμασταν εκεί,
          κι εμείς…
Ξέρεις τι μου είπε
          ένα παιδάκι
που έπαιζε
          στο πάρκο…;
«Τώρα, εδώ, είναι
          τα ωραία χρόνια…»
Ναι, τώρα είναι…
Το ξέχασες το πάρκο;
γιατί;
Αύριο να ‘ρθεις!
Είναι και πρωτομαγιά!
Πριν είδα έκαναν ετοιμασίες
για την πρώτη αύριο!
Τα παιδάκια,
δεν έχουν αύριο σχολείο,
ανέμελα παίζουν έξω…
Ο κόσμος φόρεσε
τα ανοιξιάτικα
και χαίρεται
τον καιρό!
Κάτι τσιγγάνες
έφτιαχναν
τα μπουκέτα
για αύριο!
Μα πως ξέχασες το πάρκο;
Ξεχνάς να παίρνεις
                   ανάσα;
Ελλάδα…
Πάρε κι έναν καφέ
στο χέρι αύριο…
          ξέρεις,
έναν ελληνικό,
          αυτόν της μαμάς
                   που σ’ αρέσει…
Ναι, ναι δεν είναι ίδιος,
μα η μυρωδιά
          βαγόνι
είναι…
          να πάμε και λίγο
                   στο πατρικό αύριο…
Πρωτομαγιά είναι,
          θα χαρεί κι η γιαγιά…
Κι ο παππούς θα ψάχνει
τις τσέπες
να δώσει ότι βρει…
          «Όχι, παππού,
τίποτε δεν θέλουμε…
          Να σε δούμε
                   ήρθαμε!»
Η μάνα να ετοιμάσει
          το τραπέζι,
και τι δεν θα βρει
          να βάλει απάνω…!
Θα πάει να μαζέψει λουλούδια
          ο πατέρας,
να τα βάλουμε στο τραπέζι.
κι έξω στην πόρτα…
Είναι πρωτομαγιά αύριο!
Να χαρούν λίγο κι αυτοί!
Ελλάδα αύριο είναι,
          Ελλάδα,
ας βγούμε μια βόλτα στο πάρκο…
Ωραία θα μυρίζει,
ωραία θα ‘ναι…
Τι κάθεσαι και το σκέφτεσαι;
Τόσα χρόνια τι έκανες;
Είδες καμιά προκοπή,
όπως θα ‘λεγε
κι ο παππούς…;
Δεν έχουμε λεφτά λες…
          Που να πάμε λες…
Κάτι πρωτομαγιές είχαμε,
          και τίποτε δεν είχαμε
                                      όμως…
Να, θα πάμε στο πάρκο,
θα κόψουμε ένα τριαντάφυλλο,
          έτσι να μυρίσει…
Θα πάρουμε απ’ το σπίτι
          καμιά τομάτα,
λίγο τυρί…
          Ψωμί, ψωμί μη ξεχάσεις
                   να φέρεις…
Δεν θα ‘ναι το ίδιο…;
Όχι, θα ‘ναι το ίδιο…
Στο λέω εγώ,
          το ξέρω…
Θα το κάνουμε εμείς
          να είναι το ίδιο…
Πρωτομαγιά αύριο…
Ντυνόμαστε Ελλάδα αύριο,
ναι, ναι
          αυτήν που έχουμε
μέσα – μέσα
στην ντουλάπα…
Να την βγάλουμε…
          Καιρός δεν είναι;

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Ένα το χελιδόνι - Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Χορωδία

Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος.

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση!

Οδυσσέας Ελύτης


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...