Όνειρα μαραμένα

Στο περβάζι κάτω,

δυο όνειρα μαραμένα…

Χαμένη ευωδία

παρασυρμένη

στους τρόπους της ζωής…

Τι κι αν είσαι εδώ,

τι κι αν έχεις φύγει…

η απουσία σου παρούσα.

Ξεχασμένα όνειρα μου,

αγκαλιά τα παίρνω,

το ένα σε κάθε χέρι…

Πιάνω ένα βάζο,

λίγο νερό αγάπης

τα ποτίζω…

Κι αν δεν ξαναζωντανέψουν…;

Δεν πειράζει…

Έχω στο συρτάρι μου,

ένα άλμπουμ,

με χαμένα όνειρα…

Εκεί τα κρατώ,

μήπως ξαναζωντανέψουν…

          μήπως ευωδιάσουν…, ποτέ ξανά…

© copyright, ανδρέας λισσόβας

Sleepless night

     

         Και σαν πέσει η νύχτα

μονάχος στέκεσαι

στο σκοτεινό δωμάτιο

          Και σκύβεις το κεφάλι,

αρνείσαι να το πιστέψεις.

πως η μέρα έφυγε…

          Η νύχτα είναι ατέλειωτη

ο δείκτης σέρνεται

πάνω στον καμβά του ρολογιού

Εδώ δεν μιλάς για

                             μέρες

μα τις περιμένεις…

          Και η μέρα ξημέρωσε

και συ πικραμένος ακόμη,

απορείς…

          Πως όλη τη νύχτα,

δεν κοιμήθηκες…

© copyright, ανδρέας λισσόβας

Ξημέρωσε

Ξυπόλητος στην αμμουδιά

βότσαλα μαζεύω

Γυμνός μες στη νυχτιά

τη θάλασσα χαζεύω

βότσαλα γλυκά

βότσαλα αλμυρά

άλλα μαλακά

κι άλλα κοφτερά…

…

Γέρνω στη θάλασσα

τα κύματα να πνίξω

έλα να δεις, τη χάλασα…

έλα να σου τη δείξω…

πέφτω, ξαπλώνω

αλμύρα νιώθω στα χείλια

την καρδιά διπλώνω

κάτω απ’ τα φεγγάρια τα χίλια…

…

Ξημέρωσε...

με κοιτάς

χαμογέλασε...

μου μιλάς

Φιλιά σου χαρίζω

σε όνειρο πνιγμένο

το κορμί σου αγγίζω

τίποτα, δεν πάει χαμένο…

© copyright, ανδρέας λισσόβας

Κουράγιο

Τα κομμάτια ένα-ένα να μαζέψεις και να συνεχίσεις…

Ετούτοι οι τοίχοι δεν σε χωρούνε πια…

                   Στενάχωρα θα ζήσεις – για κάμποσο…

Μόνος φταίχτης;

                   Εσύ…

Κι όμως μόνος να σηκωθείς, όχι απλώς πρέπει να ξεκινήσεις απ’ το μηδέν…

αλλά…

απ’ το μείον…

Κουράγιο…

          Που να βρεις για τούτη τη δύσκολη συνέχεια;

Την δύναμη μέσα σου να αναζητήσεις για να

                                                                   …ζήσεις

Διώξε το σκοτάδι απ’ την καρδιά σου…

                             όχι ακόμη…, μα όταν θα πεις

                                                                    φτάνει…

          Αν βρεις και γι’ αυτό κουράγιο…

© copyright, ανδρέας λισσόβας

Εδώ ψηλά

Εδώ ψηλά ο αέρας δεν φυσά…,

εδώ ψηλά στη γη πατώ…

με τα χέρια στις τσέπες,

με το βλέμμα στο κενό…

Εδώ ψηλά εγώ διψώ…,

εδώ ψηλά όλα νιώθουν ξερά…

με τις σκέψεις να σπάνε σαν κύματα,

με τις αναμνήσεις να πετούν σαν το άνεμο…

Εδώ ψηλά…

Εδώ ψηλά…

Οι πράξεις σκάνε στα βράχια…

          και χάνονται, λες και δεν υπήρξαν

ποτέ…

Και οι σταγόνες τους πετούν εδώ ψηλά…

Αλμυρές και κρύες…

Μα που να φτάσουν για να δροσιστώ…

…

Πέφτω και γονατίζω…

Αντέχω…

Αντέχω…

…

Και να, ένα λουλούδι φύτρωσε μπροστά μου…

Εδώ ψηλά…

…

Παίρνω ανάσα και σηκώνομαι…

Ζω…

Ζω…

Δεν το ξεχνώ…

                   εδώ ψηλά…

© copyright, ανδρέας λισσόβας