Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ξημέρωσε



Ξυπόλητος στην αμμουδιά
βότσαλα μαζεύω
Γυμνός μες στη νυχτιά
τη θάλασσα χαζεύω
βότσαλα γλυκά
βότσαλα αλμυρά
άλλα μαλακά
κι άλλα κοφτερά…
Γέρνω στη θάλασσα
τα κύματα να πνίξω
έλα να δεις, τη χάλασα…
έλα να σου τη δείξω…
πέφτω, ξαπλώνω
αλμύρα νιώθω στα χείλια
την καρδιά διπλώνω
κάτω απ’ τα φεγγάρια τα χίλια…
Ξημέρωσε...
με κοιτάς
χαμογέλασε...
μου μιλάς
Φιλιά σου χαρίζω
σε όνειρο πνιγμένο
το κορμί σου αγγίζω
τίποτα, δεν πάει χαμένο…

© copyright, ανδρέας λισσόβας

4 σχόλια:

  1. Έχω μείνει άφωνη από το ποιητικό σου οίστρο (με την καλή έννοια!!) ^_^

    Τυχερή αυτή στην οποία τα αφιερώνεις!
    Εύχομαι ολόψυχα να είστε μαζί με το πρόσωπο που τρέφεις τόσο δυνατά αισθήματα για εκείνο!

    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ ΝέΜεΣις μου..!
      ...
      να σου πω ένα μυστικό..;
      δεν το ξέρει ακόμη
      ότι της γράφω ποιήματα.
      Σκοπεύω να το αλλάξω
      πρόσφατα αυτό..
      αν όλα πάνε κατ' ευχήν..!
      ...
      Μια όμορφη μέρα εύχομαι μέσα απ' την καρδιά μου, αν και εδώ Πάτρα πολύ βροχή έχει από το βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Με την ευχή μου, γλυκέ Ιππότη!!!^_^

    Όλα εύχομαι να πάνε τέλεια! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...