1 χρόνος, 7 πραγματάκια & βραβείο…

Το δελφινάκι μου έδωσε αυτό εδώ το βραβείο και την ευχαριστώ πάρα πολύ που με σκέφτηκε και μου το χάρισε!

Θα ήθελα κιόλας να το συνδυάσω με την επέτειο μου στο μπλοκ, την Παρασκευή που έκλεισα 1 χρόνο, αλλά δυστυχώς ενός τεχνικού προβλήματος (καταστράφηκε ο σκληρός μου δίσκος) δεν μπόρεσα να κάνω την ανάρτηση την ημέρα αυτή… (7 Σεπτέμβρη).

Έτσι σκέφτηκα να συνδυάσω τα 7 πράγματα που δεν γνωρίζετε για μένα με την αρχή του μπλοκ, Ξύλινος Ιππότης.

1. Το ποίημα Ξύλινος Ιππότης το έγραψα στις 26 Αυγούστου 2008 όταν ήμουν για διακοπές στο Πευκί Εύβοιας. Συμβολίζει τον σημερινό έρωτα, αλλά και την ελπίδα.

2. Ο Ξύλινος Ιππότης, πλέον, αποτελεί ένα ποίημα ορόσημο για την προσωπική μου «καριέρα», μιας και έτσι ξεκίνησα στα μπλοκς και έγινε γνωστό το «έργο» μου, ακόμη και στους δικούς μου.

3. Η δημιουργία του μπλοκ έγινε όταν και τυχαία ανακάλυψα ένα ποιητικό ιστολόγιο. Έτσι σκέφτηκα να κάνω κι εγώ κάτι, έτσι ώστε να περνώ δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μου.

4. Η ημερομηνία ήταν τυχαία, κι όλως περιέργως συνέπεσε στις 7 του μηνός, ημέρα την οποία έγραψα και το πρώτο μου ποίημα (7 Νοέμβρη του 2007).

5. Είναι από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει η δημιουργία αυτού του ιστολογίου, μιας και άνοιξε κατά πολύ ο «ορίζοντας» της ποίησης μου, γνώρισα πολλά άτομα που ήδη μου έχουν δώσει πολλά, και ήρθαν επίσης κάποιες εμπειρίες (που δεν τις περίμενα τόσο νωρίς στην ηλικία που είμαι) όπως η γνωριμία μου με σύγχρονους σπουδαίους ποιητές στην Αθήνα και η απαγγελία ενός ποιήματος μου, το Μάρτη που πέρασε.

6. Η χρονιά αυτή που πέρασε (σ.σ. από την δημιουργία του μπλοκ) ήταν άκρως δημιουργική για εμένα, γιατί πέραν αυτών των ποιημάτων που έχω αναρτήσει, έχω γράψει άλλα τόσα, κι έχω φτάσει ήδη σε έναν χρόνο 100 ποιήματα, μαζί βέβαια με καναδυό πεζογραφήματα και διηγήματα.

7. Αυτόν τον 1^ο χρόνο της «ύπαρξης» του Ξύλινου Ιππότη, την αφιερώνω σε όλους τους αναγνώστες που πέρασαν από εδώ, είτε έμειναν είτε πέρασαν απλώς μια βόλτα, σε όλους αυτούς που αγάπησαν το έργο μου και με ενθάρρυναν να συνεχίζω, σε όλους όσους βρίσκονται δίπλα στον Ξύλινο Ιππότη!

Ακόμη θα ήθελα να προσθέσω επί της ευκαιρίας, πως ακόμη κι αν κάποια άτομα με πλήγωσαν ή προσπάθησαν να μου «επιτεθούν» (μιλώ γενικώς στην ζωή μου) ώστε να με υποβαθμίσουν ή να με ρίξουν, τους ευχαριστώ ειλικρινέστατα μέσα από την καρδιά μου, γιατί μου δίδαξαν τι πάει να πει φθόνος κάποιες φορές και ζήλεια, και έτσι να τα αποστραφώ, να τα απεχθάνομαι και να τα αποφεύγω! Γιατί για όσους δεν ξέρουν, ο μεγαλύτερος και χειρότερος εχθρός κάποιου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Διότι μόνος φτάνεις εκεί που φτάνεις, είτε είναι προς την κορυφή, είτε προς τον πάτο…

Τώρα για τα άτομα που θέλουν να το παραλάβουν αυτό το βραβείο έχουν πρόσκληση από εμένα, γιατί μια τέτοια μέρα δεν μπορώ να ξεχωρίσω άτομα…!

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης - Τάνια Τσανακλίδου & Μάρθα Φριντζήλα

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα

κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο

τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα

και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Κοιμήσου Περσεφόνη

στην αγκαλιά της γης

στου κόσμου το μπαλκόνι

ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες

ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο

τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες

και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη

στην αγκαλιά της γης

στου κόσμου το μπαλκόνι

ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία

κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα

τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία

άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη

στην αγκαλιά της γης

στου κόσμου το μπαλκόνι

ποτέ μην ξαναβγείς.