Στις
7 Νοέμβρη 2007 έγραψα το πρώτο μου ποίημα, (το παρακάτω, το "Δεν είσαι ποιητής" είναι γραμμένο στις 25/7/12) το οποίο και κράτησα σε αρχείο - είχα γράψει κάποια και πιο παλιά, αλλά δεν τα κράτησα. Έτσι λοιπόν, κάθε χρόνο, η 7 Νοέμβρη για εμέ, είναι γενέθλια. Γενέθλια αποδοχής του εαυτού μου. Γενέθλια γνώσης της ιδιότητας μου. Η μέρα αυτή, είναι αφιερωμένη από εμένα για 'μένα - κι αυτό δεν το κάμω ούτε στα πραγματικά μου γενέθλια. Είναι μια μέρα, που την απολαμβάνω όπως και να έρθει... είτε βρέχει - που δεν μ' αρέσει η βροχή - είτε χιονίζει! Είτε είναι γεμάτη, είτε είναι άδεια! Δεν με νοιάζει αυτή η μέρα αν θα 'μαι μόνος - που για να πω την αλήθεια, το προτιμώ αυτή τη μέρα - ή αν θα είμαι με παρέα και δεν γνωρίζει την γενέθλια μέρα μου...
Η μέρα αυτή, είναι αυτή, που άρχισα να γίνομαι αυτός που είμαι σήμερα... και ήταν η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου!
Δεν είσαι
ποιητής,
γιατί τα χαρτιά
τα γέμισες
επιδέξια
και προσεγμένα
με κάθε επιτηδευμένη έννοια σου,
κι άφησες σωρούς
και συλλογές, πίσω σου,
και στόλισες όμορφα
κάποια
ράφια,
διακοσμώντας κάποια σπίτια…
…
Δεν είσαι
ποιητής
αν τα λόγια σου
κι οι λέξεις
χορεύουν όλο χάρη
και τα νοήματα
κρύβονται εύκολα
σε κάθε
κίνηση
της δικής σου πένας.
Κι αν έχεις αναγνώστες,
κι ύμνους
και εξυμνητές
και χαίρεις κάθε τιμής
σε χαλεπούς καιρούς,
δεν είσαι ποιητής.
…
Αν τραγούδια γράφεις
και σκαρώνεις στίχους,
και στιχάκια
κι εύθυμα γελούν
τα χαρτιά
κι οι πένες σου,
δεν είσαι ποιητής.
…
Κι αν τόσο εύκολα μπορείς
κι όποιο πουλί κι αν δεις εξωτικό,
ν’ απλώνει τα φτερά του
και να πετά,
κι εσύ τα δίχτυα σου
να τα ‘χεις στήσει
άψογα
κι όλα να τα πιάνεις
δίχως να σου ξεφεύγει
ούτε ένα,
δεν είσαι ποιητής.
…
Αν δεν
έκλαψες,
ούτε μια φορά,
για την αναξιότητα σου
να είσαι ποιητής,
δεν είσαι ποιητής…
© copyright, ανδρέας λισσόβας
Ποιος θα μου μιλήσει όταν θα 'χω κουραστεί
απ' τα ξεφτισμένα τα μεγάλα λόγια...
απ' τα ξεφτισμένα τα μεγάλα λόγια...
"Αν δεν έκλαψες,ούτε μια φορά,για την αναξιότητα σου να είσαι ποιητής,δεν είσαι ποιητής". Αυτό το τελευταίο είναι το πιο συγκλονιστικό σημείο του ποιήματος! Πολύ ωραίο! Πολλά μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι επειδή λες πως"Η μέρα αυτή, είναι αυτή, που άρχισα να γίνομαι αυτός που είμαι σήμερα... και ήταν η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου", θα ευχηθώ χρόνια πολλά! Εύχομαι να έχω και εγώ την τύχη να βρω τη μέρα μου και τον εαυτό μου (κυρίως)!
Καλημέρα και χρόνια πολλά λοιπόν ποιητή ιπποτάκο...πολύ ωραίο το ποίημα... να περάσεις όπως εσύ θέλεις και απολαμβάνεις τη σημερινή ημέρα αλλά και κάθε χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρούμενα γενέθλια συνειδητοποίησης και αποδοχής του εαυτού σου λοιπόν, Ανδρέα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ σπουδαίο κάποιος να μπορεί να "γνωρίζει" τον ίδιο του τον εαυτό...
(Δεν το τολμούν πολλοί...)
Να περάσεις όπως το θέλεις εσύ, καλέ μου!
Καλή σου μέρα!
"...it's the first day, of the rest of your life..."
Μακάρι να μας σηματοδοτούσαν πάντα τέτοιες μέρες... Καλημέρα Ιππότη μου! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα εκατοστήσεις λοιπόν! Ωραίο το ποίημα σου! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ ειλικρινά μέσα από την καρδιά μου, για τα όμορφα σας λόγια! Σας ευχαριστώ που είστε κοντά μου, όλοι όσοι αφήνετε ίσως ένα σχόλιο ή μη... που με διαβάζετε και με νιώθετε. Που ίσως κάποιοι διαφωνείται ή μένετε αδιάφοροι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ τον καθένα σας προσωπικά γιατί όλοι συμβάλετε είτε με την παρουσία σας, είτε με έναν λόγο σας, ή με μια ιδέα ή οτιδήποτε, να γίνομαι κάθε μέρα αυτός που είμαι, να βελτιώνομαι, να αισθάνομαι περισσότερο, να πονάω περισσότερο, να αγαπάω περισσότερο!
...
Για όσους δεν με ξέρετε είμαι ένα άτομο ιδιότροπο, και πολύ μα πολύ εγωιστής... ώρες - ώρες, ναι, αυτός ο ευαίσθητος ξύλλινος ιππότης, γίνεται αναίσθητος, και δεν τον πολυνοιάζει τίποτε. Άλλες φορές τα ίδια ακριβώς τα βιώνω με μια άλλη αίσθηση, και κάθε μέρα, μαθαίνω όλο και κάτι νέο, όλο και κάτι καινούργιο... όλο και κάτι που δεν ήξερα, και δεν είχα ξανανιώσει.
Αυτό όμως που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, όσο είμαι αυτός που είμαι, είναι πως δεν θα πάψω ποτέ να μοιράζομαι, ότι έχω μέσα μου...
Εδώ και ίσως και από κάπου αλλού, αργότερα, θα συνεχίσω να μοιράζομαι, θα συνεχίσω να κάμω, αυτό που με γεμίζει, αυτό που αγαπώ να κάνω...
Κι αν κάτι έμαθα και σήμερα κάτι και θέλω να το μοιραστώ, είναι αυτό:
"Κυνηγήστε τα όνειρα σας...!"
καλησπερα! καλως σε βρηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήα και λιγο καθυστερηνα χρονια σου πολλα και ευτυχισμενα! :)
Καλώς ήρθες Εκφράσου, και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΑν είχες καθυστερήσει εσύ, τι να πω εγώ μετά;!
Ολα ξεκινουν απο την εννοια της λεξης "ποιητης"
ΑπάντησηΔιαγραφήπου φυσικα δεν ειναι ο γραφιας του στιχου...
Οσο για τις γενεθλιες ημερες.......
η καθε μερα ολοκληρωνει
αναβαθμιζει.....(φυσικα τους εχοντες νου)
Ειμαστε ακομα εδω
να διαγραφουμε συνειδητοποιημενους εγωισμους
Καλησπεροκαληνυχτολουλουδο
"Αν δεν έκλαψες,
Διαγραφήούτε μια φορά,
για την αναξιότητα σου
να είσαι άνθρωπος,
δεν είσαι άνθρωπος…"
στα σημερινά δεδομένα, ο στίχος αυτός
έτσι,
γίνεται άψογος...
μάλλον αυτό εννοείς,
με την έννοια που λες...
...
Συγνώμη για την καθυστέρηση,
μα τώρα πρόλαβα να καθίσω λιγάκι...
...
Μια όμορφη βραδιά εύχομαι αγριομέλι μου!
Χρόνια πολλά!! Πολύ όμορφο το ποίημά σου!! φιλάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Φανή μου για τα καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ να έχεις!
Φίλτατε,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι εξαιρετικό και αυτός ο ελαφρύς σαν αεράκι πεσσιμισμός το κάνει εξαιρετικό.Μπράβο!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια love addict!
ΔιαγραφήΝα 'σαι καλά εύχομαι!
...
Καλό βράδυ να έχεις!
Την ευλογημένη μέρα που θα αποδεχτούμε τον εαυτό μας γλυκέ μου φίλε,θα διαπιστώσουμε ότι γεννήθηκε άλλος ένας εαυτός..αυτός που θα νιώθει ελεύθερος απο τις τύψεις του,απο τις εμμονές του και απο τα ενοχικά του μυστικά που κρύβει μέσα του..και τότε πολλές φορές θα κάνει διάλογο με τον άλλο του εαυτό..τον παλιό..αυτόν που μόλις έγινε....δύο..δύο σε ένα άτομο..ένα άτομο που θα κυνηγά τα όνειρά του απελευθερωμένος τώρα πιά..εξαιρετικό Ανδρέα μου..και με ψυχή!!καλό βραδάκι..θα επανέλθω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο, γιατί από μικρός βρήκα τι είναι αυτό που με εκφράζει... όσα χρόνια κι αν περνούν αυτό δεν αλλάζει. Από την εφηβεία ακόμη, διάλεξα τον δρόμο μου με πλήρη επίγνωση του τι ακολουθούσα... κι όλα αυτά τα χρωστώ στον Θεό μου, που με κρατά πάντοτε, όταν όλα δείχνουν να χάνονται, και με κάνει πιο δυνατό στο πέρασμα του χρόνου!
ΔιαγραφήΝαι, δεν έχεις καθόλου άδικο. Σήμερα είμαι ο Ανδρέας. Σήμερα είμαι κι ο Ξύλινος Ιππότης. Κι αύριο θα είμαι ο Ανδρέας, κι ο Ξύλινος Ιππότης μαζί. Κι αυτό που με κάνει να νιώθω, όπως νιώθω, είναι ότι το ένα κομμάτι αποδέχεται και συμβιώνει με το άλλο... Το ένα κομμάτι αδυνατεί να ζήσει πλέον δίχως το άλλο...
Αυτό είναι το τραγούδι μου από το 2008 κι έπειτα, ας μην ακούω τέτοιου στυλ:
http://www.youtube.com/watch?v=EeLx9NiT_P0
ειδικά αυτό, του Καζαντζάκη:
Δεν ελπίζω τίποτε,
δεν φοβάμαι τίποτε,
είμαι Λέφτερος!
...
Καλό βράδυ να έχεις Καίτη μου και καλό ξημέρωμα!