Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Τα λόγια του φεγγαριού (…για τη σφαίρα της Εύας)






στις χειμωνιάτικες σιωπές

 κρύβεται το κλάμα

 που κρύβει τη φωτιά...

 θυμήσου όταν κλαις

 πόσο κάηκες

 πριν τυλιχτείς στο σκοτάδι που φοράς

 τις νύχτες...

 Συνάντησε τον καπνό

 πριν να είναι αργά

 αφαίρεσε το χιόνι

 Κάθε ήχος κι απόηχος να μην πνιγεί

 κάθε ρυάκι να κυλήσει γιασεμί

 αντίο πριν να πεις στην πεταλούδα

 ο γυρισμός δικός σου

 Άσε μου ένα κερί αναμμένο

 να με χορεύει με τη κατακόκκινη φλόγα του

 Άσε με...




Εύα Φρουδάκη



Η περιπλάνηση στο σκοτεινό δωμάτιο,
στο κρύο σπίτι,
μέσα στο χειμώνα,
κρύβει τις μεγαλύτερες διαδρομές...
...
Τα δάκρυα της φωτιάς πόσο να σε ζεστάνουν...;
πως να σε φιλήσουν μες στην παγωνιά,
όταν εσύ κρύβεσαι...;
χάνεσαι...;
σαν τον καπνό...;
...
Άσε με μου λες και με διώχνεις...
Άσε με μου λες και κλαις...
Ένα κερί αναμμένο μοναχά ζητάς...
...
Πριν σ' αφήσω όμως θέλω κάτι να σου πω...
Δεν θα σου ζητήσω να βγεις απ' το σκοτεινό δωμάτιο...
δεν θα σου ζητήσω να με ακολουθήσεις,
ούτε καν να σκουπίσεις τα δάκρυα σου απ' το πρόσωπο σου...
κι ας ήθελα να σου τα ζητήσω όλα αυτά...
...
Σήκω, πήγαινε στο παράθυρο και κοίτα το φεγγάρι...
Το βλέπεις;
Ξέρεις τι μου είχε πει κάποτε...;
"Ίσως να μην ήταν τίποτα... ίσως να ήταν τα πάντα...
Ίσως να είναι η αρχή... ίσως να είναι το τέλος...
Ίσως να πόνεσες... ίσως...
Αλλά... περίμενε...
Πόσες και πόσες φορές φεύγω... και σας αφήνω στο σκοτάδι;
Πόσες και πόσες φορές με ξεχνάτε;
Άλλες φορές δεν έρχομαι... άλλες για λίγο...
Μα πάντα και για πάντα μια φορά θα είμαι εδώ...
Πάντα μια νύχτα θα είναι διαφορετική από τις άλλες... πιο ζεστή... πιο φωτεινή...
Ποιος ξέρει... ίσως να μου γράφεις ποιήματα...
Πρέπει όμως να φύγω... μη φοβάσαι όμως, θα ξανάρθω...
είναι και άλλοι που με φωνάζουν...
Ναι, ξέρεις μπορεί να μην μιλώ σε όλους...
ή μάλλον δεν μιλώ σε κανέναν...
Μόνο κάθομαι και τους ακούω...
και αυτοί μου μιλούν...
Εγώ, το μόνο που τους νεύω... : περίμενε...
απλώς, περίμενε...
και αύριο θα ξημερώσει...!"


© copyright, ανδρέας λισσόβας

11 σχόλια:

  1. εδώ θα μείνω: "περίμενε...
    απλώς, περίμενε...
    και αύριο θα ξημερώσει...!"

    η μία όμορφη γραφή συμπλήρωσε την άλλη!
    μπράβο και στους δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άσε με...περίμενε...

    Αντιφάσεις μπερδεμένου έρωτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λύχνε

    Πριν την αυγή είναι η πιο σκοτεινή ώρα...
    υπομονή... και θα περάσει...
    Χαίρομαι που σου άρεσε!
    ...
    Την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Dark13Sun

    Άρνηση...,υπομονή...
    ...
    Μπερδεμένος;
    Όχι, δεν νομίζω...
    ...
    Τι θα πεις στα δακρυσμένα μάτια...;
    πως θα τα παρηγορήσεις,
    μέσα στη νύχτα;
    ...
    Τα δάκρυα, τόσο αδιαφάνα,
    τυφλώνουν...
    ναι, τυφλώνουν...
    και εκείνη τη στιγμή δεν θες τίποτε παραπάνω,
    απ' το να 'ρθει ένα χέρι,
    και να σου δείξει...
    το φεγγάρι...
    ...
    το μόνο φως μέσα στη νύχτα...
    ...
    Σκοτεινέ Ήλιε, μπορείς να φανταστείς έναν κόσμο,
    χωρίς φεγγάρι...;
    ...
    Εγώ όχι...
    ...
    Την καλησπέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλως τον....ευχαριστω που ηρθες στο σπιτακι μου αλλα δεν καταλαβα αντρας η γυναικα εισαι? ωραι κειμενα βρησκεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα σταθώ εδώ...
    "Τα δάκρυα της φωτιάς πόσο να σε ζεστάνουν...;
    πως να σε φιλήσουν μες στην παγωνιά,
    όταν εσύ κρύβεσαι...;
    χάνεσαι...;
    σαν τον καπνό...;
    ...
    ¨"
    Άσε μου ένα κερί αναμμένο
    να με χορεύει με
    τη κατακόκκινη φλόγα του
    Άσε με..."

    Πολυ ομορφα και τα δυο,Ιππότη μου!
    Καλη σου μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. love2love

    Είναι δυνατόν να 'μαι Ιππότης και γυναίκα...;
    Ίσως αν ήμουν να λεγόμουν... ξέρω 'γω... Ξύλινη Πριγκίπισσα!
    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
    ...
    Την καλημέρα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. MeLoDia

    Το δεύτερο αποτέλεσε έμπνευση για το πρώτο...
    Κυρίαρχο ρόλο και στα δυο, η φωτιά...
    η ανάγκη για αυτή τη Φωτιά!
    Που όλοι μας έχουμε ανάγκη...
    ...
    Θα μου πεις εγώ που είμαι ξύλινος πρέπει να προσέχω...,
    αλλά και ποιος δεν πρέπει να προσέχει...;
    ...
    Χαίρομαι ιδιαίτερα γλυκιά μου Μελωδία που σου άρεσε!
    Να έχεις μια όμορφη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι πιο μαγευτικοί Παραδεισοι
    χτίζονται από την συνυπαρξη μιας Γυναίκας με έναν Άντρα...

    Η Εύα.... Εύα... όπως την ξέρουμε... αιώνες τώρα...
    Εσύ στο ρόλο του Αδάμ?.. του Θεού?.. του Δαίμονα?... του Άντρα που σμιλεύει το κλειδί, που Εκεινη θα φορά στο...λαιμό της!!!!


    Σας φιλώ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ~reflection~

    Είναι τόσο ωραίο να βλέπεις τις σκέψεις που δημιουργείς σε κάθε άτομο ξεχωριστά, ο καθένας απ' τη δική του πλεύρα,
    να θέτει τόσο εύστοχα μια εικόνα για το κάθε έργο που βλέπει!
    ...
    Χρίστηκα Ιππότης... (έστω και μόνος μου...)
    Αυτό είναι το καθήκον μου... ο ρόλος μου... η ζωή μου...!
    ...
    Καλό βράδυ, σου εύχομαι...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. *Το πρώτο αποτέλεσε έμπνευση για το δεύτερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...