Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Στάχτη



          Μα ειν’ μια φλόγα,
που μέσα σιγοκαίει…
φέρτε κι άλλο
κάρβουνο
ν’ ανάψει!
Όλους, όλους να τους κάψει!
          μα ειν’ μια φλόγα…

          Σταγόνες,
παράνομες σταγόνες…
βροχή να γίνουν!
Ποτάμια,
ποτάμια να τους πάρουν!
Όλους, όλους να τους πάρουν…
          Σταγόνες…

          Ποτέ μου…
ποτέ μου, δεν θα δεχτώ
          την πίκρα!
Και θα είναι δική τους,
          θα είναι δική τους
                   η ήττα!

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Δυστυχία σου Ελλάς - Γιάννης Ζουγανέλης (συμμετέχουν: Γιάννης Κούτρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μίλτος Πασχαλίδης)

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Γεώργιος Σουρής


Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Φως



Πόσο ακόμη
θα γυρνώ
σαν αγέρας
στη ζωή
και στη φωτιά
να καίγομαι
κοιτώντας τα νερά…
Να χάνομαι
στα όνειρα
και στις σιωπές
γεμάτες δάκρυ.
Άνθρωπο και Θεό.
Καράβι και βροχή.
Πνοή και θάνατο.
Όπου κι αν γυρνώ
εσένα πάντα ζητώ
και δεν θολώνω
τα νερά
όσο κι αν μπορώ!
Σκαλίζω βράχους
και βουνά
γκρεμίζω
πουλί πετώ
και χάνομαι
Μέρες
Κρύβομαι
και κρύβω.
Φλόγες πετώ,
δράκους γεννώ,
τις αστραπές ζαλίζω,
και τα νερά μυρίζω
γοργόνες
μήπως βρω
στο δρόμο
για την Νήσο σου…
Τραβώ τον χρόνο
μικρό παιδί
τον πάω
όπου με πάει
ανήμπορος
Ακολουθώ
κι Ακολουθεί
Χαμένος!
Πηγές αναζητώ,
όνειρα λιώνω,
πατώ στον ουρανό
και μες στη γη πετώ.
Τροχίζοντας ανέμους
κορμιά σμιλεύοντας
στη ρωγμή του πόνου
τυφλώνομαι,
χορεύω,
μεθώ,
ονειρεύομαι κρυφά
όσα ένιωσα
κι όσα πρόκειται να νιώσω
κάτω απ’ τα φεγγάρια
Μέρες – Νύχτες.
πίνω νερά
της Λήθης
της Σιγής
και της Φυγής
κι όμως
Θυμάμαι
Φωνάζω,
Κι είμαι ‘δω…
Ναύτης ντύνομαι,
μπαρκάρω
και χάνομαι
με χάνεις
Χάνεσαι
στου φεγγαριού
τα ονειρέματα
γυμνή
μ’ αλήθειες.
ξορκίζω
Τυφώνες
και πληγές
Βουτώ
μες στη δίνη
του κυκλώνα
στριφογυρίζω
με στριφογυρίζει
κι ονειρεύομαι
ακόμη
Ακόμη
κι ας ειν’ τα μάτια
Ανοιχτά…
Χαράζω πορείες
στο σώμα σου
με δάχτυλα
ιδρώτα
και φιλιά
Με νιώθεις;
Σε νιώθω
Με χάνεις;
Με έχασες.
και με ‘χεις
κι ελπίζεις
ονειρεύεσαι
και δεν θυμάσαι
το τραγούδι
την φωνή
τα μάτια.
Απορείς
ερωτεύεσαι
Ερωτεύτηκες
την απουσία μου
και τ’ ονειροπόλημα μου
αυτό που σου ‘δειξα
στο χάραγμα
της μέρας
και της βροχής
που σ’ έλουσε
ντυμένη στα λευκά.
Σ’ αντίκρισα
μέσα απ’ τους καπνούς
που γέννησαν
του ονείρου
την γυναίκα
και τώρα την κοιτώ
θλιμμένος
με καρδιά.
Σπασμένος
σαν γυαλί
κοιτώ
μα εσύ είσαι
που κρατάς
τα κρίνα της χαράς!
Φέρε τα εδώ
στον αέρα
να τα πετάξω
ποτέ
να μην πέσουν
χάμω
και σκορπίσουν.
Λύσε τώρα
τα μαλλιά σου
κι άλλο μην κλαις
για την ζωή
που τρέχει
αλλοπαρμένη
και χάνεται
στο Φως…

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Σαν φως - Υπόγεια Ρεύματα

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Καλό Πάσχα!



Το Πάσχα έφτασε!
Η μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού,
η γιορτή του ανθρώπου
είναι προ των πυλών,
και πολύ χαίρομαι
που μετά από μήνες
θα επιστρέψω στο χωριό μου…
Έτσι λοιπόν,
από αύριο
και για δυο εβδομάδες
περίπου,
δεν θα υπάρξει κάποια
ανάρτηση
στο εν λόγω ιστολόγιο…
Από την μια με λυπεί
που θα χρειαστεί
να είμαι λίγο
«μακριά»
από όλους τους φίλους εδώ,
απ’ την άλλη όμως
είναι μια ευκαιρία
να ηρεμήσω
και να γεμίσω
με όση περισσότερη
άνοιξη μπορώ!
Η βδομάδα των Παθών
Του Χριστού μας
είναι μια ευκαιρία
για όλους
να βιώσουμε την
ανάγκη
μας
για κάτι παραπάνω
από υλικά αγαθά
και μια εφήμερη ζωή…
Και η Ανάσταση,
πόσο χρειαζόμαστε
την φετινή Ανάσταση
όλοι μας!
Την νίκη του Χριστού
πάνω στον θάνατο!
Εύχομαι λοιπόν σε όλους,
να περάσετε ένα όμορφο Πάσχα,
γεμάτο Αγάπη,
με δικούς σας ανθρώπους
και η Ανάσταση
να γεμίσει τις καρδιές όλων μας
με δύναμη και πίστη!
Καλό Πάσχα, λοιπόν!


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...