Στο περβάζι κάτω,
δυο όνειρα μαραμένα…
Χαμένη ευωδία
παρασυρμένη
στους τρόπους της ζωής…
Τι κι αν είσαι εδώ,
τι κι αν έχεις φύγει…
η απουσία σου παρούσα.
Ξεχασμένα όνειρα μου,
αγκαλιά τα παίρνω,
το ένα σε κάθε χέρι…
Πιάνω ένα βάζο,
λίγο νερό αγάπης
τα ποτίζω…
Κι αν δεν ξαναζωντανέψουν…;
Δεν πειράζει…
Έχω στο συρτάρι μου,
ένα άλμπουμ,
με χαμένα όνειρα…
Εκεί τα κρατώ,
μήπως ξαναζωντανέψουν…
μήπως ευωδιάσουν…, ποτέ ξανά…
© copyright, ανδρέας λισσόβας
δε θα πω μεγάλα λόγια...αλλά έχω ενθουσιαστεί με το χώρο σου και τα γραπτά σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς ήρθες..
Ένα λουλούδι μαραίνεται για να αποτελέσει λίπασμα στο Νεογνό Άνθος που σπαρταρά στο πρώτο με το ΦΩΣ αντίκρισμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαδοχή Ονείρων
στον Κήπο της Ζωης...
καληΜέρας άνθισμα....
Dark13Sun
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Ελπίζω να μην σ' απογοητεύσω στη συνέχεια...
~reflection~
ΑπάντησηΔιαγραφήη Διαδοχή Ονείρων ταιτιάζει απόλυτα εδώ,
αν και δεν είναι η πρώτη σκέψη αυτή...
Αλλά έτσι είναι ο Κήπος της Ζωής...
Όνειρα φυτρώνουν, όνειρα μαραίνονται και ξανά απ' την αρχή...
αλλά αξίζει ένας φόρος τιμής και σ' αυτά που φεύγουν...
Καλή σου μέρα και ελπίζω να είμαι ο μόνος που βλέπει τα μαραμένα όνειρα...
Ας έχω ξανάρθει, ίχνη δεν άφησα, μια ιδιοτροπία, ελεύθερη να γυρνώ...Τώρα θ' αφήσω ένα ευχαριστώ κι ένα μ' αρέσει, ό,τι διαβάζω εδώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήChristina
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τη σειρά μου σ' ευχαριστώ και 'γω...