Σε είχα Άνθρωπε τόσο ερωτευτεί
όταν μόνος σου κυνηγούσες Ιδέες,
όταν ψάρευες μ' ευθύνη σου χρυσόψαρα στη γυάλα του Κόσμου,
όταν άπλωνες με συνείδηση το χέρι σου ν' απεγκλωβίσεις το Όνειρο του Παιδιού απ' τις παγίδες της Άρνησης,
όταν προάσπιζες προτάσσοντας το δικό σου στήθος το Αύριο,
όταν αναλάμβανες να κυβερνήσεις την Πατρίδα σου στον απόλυτο βαθμό που σου αναλογεί αυτή η διακυβέρνηση,
όταν στεκόσουν υψιπετής ακόμη και μπροστά στο Λάθος με μία Συγνώμη ουσίας, που απέκλειε την επανάληψη
και
πάνω που ήμουν έτοιμη να κάνω τα πάντα
για Σένα μες στην Τρέλα του Έρωτα
αναμίχθηκες με το πλήθος,
διαμοίρασες κι έχασες τον έλεγχο της Ευθύνης της Πρωτοβουλίας σου,
κρύφτηκε η Φωνή σου στο ποδοβολητό του κοπαδιού,
φόρεσες αΠροσωπία κι έπαψες να Υπάρχεις...
Πάνω που ήμουν έτοιμη να κάνω
τα Πάντα για Σένα μες στην Τρέλα του Έρωτα,
Εσύ Άνθρωπε
με πρόδωσες...
Κάκια Παυλίδου
"Άνθρωπε"...
Δες πως τον φωνάζεις...
δες σε ποιο Όνομα γυρνά να σε κοιτάξει!
...
δες ακόμη πως στη Σάρκα του ζει...
και μέσα του δεν υπάρχει χώρος
για πολλά-πολλά...
δες πως γερνάει και Πέφτει...
...
δες πως έκανε τον καμπόσο...(όπως κατάλαβες!), όταν δεν είχε που να πάει...!
...
δες, Ήταν Κυνηγός, Ψαράς, Συνάνθρωπος, Σωτήρας, Μεσσίας... μα Ήταν και...
Θνητός...
και 'κει διάλεξε να μείνει...
εκεί διάλεξε να πάει...
...
Μα, δες πως μέσα στα τόσα σχέδια Σωτηρίας που είχε ...σκαρφιστεί... ξέχασε ένα σημαντικό,
αυτό που πρώτα έπρεπε να κάνει,
να σώσει πρώτα έναν Άνθρωπο,
έναν μονάχα, όχι παραπάνω...
τον Εαυτό του...
...
δες πως τον ερωτεύτηκες γλυκιά μου,
και μην λυπάσαι...
διότι Εσύ... δεν ερωτεύτηκες...
αυτόν...
αλλά Αυτόν που έλεγε πως είναι...
...
δες, πως Εσύ κοιτάς το πλήθος,
έχεις τον έλεγχο της Ευθύνης της Πρωτοβουλίας σου,
και Φωνάζεις,
και όλοι βλέπουμε το Πρόσωπο σου...
Διότι Εσύ Υπάρχεις!
...
Γιατί υπάρχουν Άνθρωποι,
μα υπάρχουν κι Άγγελοι...!
κι άλλοι κρατούν τα όπλα τους και μένουν…,
και άλλοι τα πετούν και φεύγουν.
© copyright, ανδρέας λισσόβας
Βαριά ποτά βαριά τσιγάρα - Δημήτρης Ζερβουδάκης
Εγώ ερωτεύτηκα τη στιγμή που άλλαζε το Δέρμα του και πονούσε μπρος στη Μοναχική Μεταμόρφωση της Ευθύνης,
ΑπάντησηΔιαγραφήπου άγρια τον μετουσίωσε από ΠΑΙΔΙ σε ΕΝΗΛΙΚΑ...
Εγω τον ερωτεύτηκα Γενναίο, Πολεμιστή, Κυρίαρχο, Παντοκράτορα του Σύμπαντος και του Εαυτού του,
Πανάρχαιο και Μέλλοντα,
Αλήτη και Άγιο,
ΜΟΝΑΔΙΚΟ όμως οπως και να ΄χει...
κι εκείνος καλλιεργησε Ομοιόματα στον Κήπο της ΕΔΕΜ...
Εχασα το Πρωτότυπο μεσα στα ΕΙΔΩΛΑ και στις Αντανακλάσεις....
Οι ασπίδες έγιναν ρούχο και Δέρμα ενός πλήθους που μόνιμα κρύβεται...
Κρύψαν το ΘΕΟ μέσα στις εικόνες..
εγώ τον Ήθελα μέσα στον Άνθρωπο...
Κρύψαν τον Πλούτο μέσα στα βιβλία προς πώληση,
εγώ τον Ήθελα στα λόγια του Δασκάλου μοιρασμένο ανιδιοτελώς...
ΕΓΩ ήθελα τον Άνθρωπο ΜΟΝΑΔΙΚΑ Ορισμένο σε συνάρτηση με τη ΖΩΗ..
κι εκείνος έγινε από μεταβλητή μία παγειωμένη σταθερά που αλλάζει όνομα και ρούχο...
Εγώ ερωτεύτηκα τον Γίγαντα Άνθρωπο Che, Παναγούλη, Βελουχιώτη, Ξυλούρη, Καζαντζάκη, Φαλλάτσι, Ρίτσο, που ΠΑΝΩ στους θνητους ώμους τους ΣΗΚΩΣΑΝ όλη την ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ της Πράξης τους...
ΕΓΩ ερωτεύτηκα τον Ανθρωπο που θα ερθει και δε θα διστάσει να σκύψει το Κεφάλι στο Παιδί,
να ζητήσει Ένορκη Συγνώμη,
και έπειτα φορώντας την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ Πανοπλία του μπρος στους Δαίμονες της Εποχής μας,
να δώσει Νικηφόρες Μάχες για να έρθουν οι ΖΩΕΣ πάλι στα χέρια των ΠΟΛΛΩΝ....
με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΤΙΜΗ....
Σε ευχαριστω από Καρδιάς για την φιλοξενεία, την προέκταση της Σκέψης και του Κινήτρου μου, για την ευκαιρία να απλωθώ στο χώρο των σχολίων σου....
Σε φιλω....
ο ένας συμπλήρωσε τον άλλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆπίστευτα αυτά που διάβασα...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το μοντέλο ( ας μου επιτραπεί η λέξη ) ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια, για όμορφους, υπευθυνους, έξυπνους, μοναδικούς πολεμιστές που δεν πέταξαν τα όπλα, που έδωσαν και ζωή εκτός απο ψυχή στον αγώνα τους...Αραγε θα υπάρξει ποτέ ξανά αυτό το μοντέλο? Θα ξαναγεννηθεί?
Παντα υπαρχουν "ανθρωποι θεοι" αναμεσα μας, μονο που δεν τους διακρινουμε ολες τις φορες μεχρι κατι να συμβει και να ερθουν στην επιφανεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ωραια αναρτηση!! ★☆
("◡")
Καποιοι ερχονται και φευγουν γιατι ισως να μην αντεξαν το βαρος των δικων μας
ΑπάντησηΔιαγραφήσυναισθηματων κ πραξεων.
Ισως παλι να φοβηθηκαν...να το Νιωσουν,να το αντιμετωπισουν
Ανθρωπινα!
Ισως να μην αντεξαν την αληθεια για τον ιδιο τους τον εαυτο και
προτιμησαν να κρυφτουν.
Καποιοι εμειναν γιατι ισως
ειδα Αληθινα μεσα σου
με τα ματια της Ψυχης
αυτο που εισαι....
αυτο που αληθινα εδωσες!
Αγάπα τους ακομα και
οταν σε "προδοσουν"
Μα μην τους κρινεις...
Ανθρωποι ειναι
και εκεινοι!
Οπως καταλαβες,για αλλη μια φορα με συγκινησες Ιπποτη μου.Μια απο τις καλυτερες σου αναρτησεις!(ωχ για πρωτη φορα εκανα καταχρηση του χωρου σου)
Μπραβο και στους δυο σας!Να εισαι καλα Ιπποτη μου,μια ομορφη μερα να εχεις,σε φιλω!
~reflection~
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάκια μου δεν έκανες λάθος...
απλώς αυτός ο Άνθρωπος δεν έχει έρθει αυτήν την εποχή...
Ίσως, λέω και το πιστεύω, υπήρξαν χρόνια, που δυστυχώς ακόμη συνεχίζονται αυτά τα χρόνια, οι άνθρωποι-θεοί (όπως λέει και η αόρατη), δεν τους άφησαν να βγουν εκεί που αξίζουν να βρίσκονται...
Άλλωστε, υπάρχει και ο καιρός που όλα τα προοικονομεί...
...
Η Τιμή είναι όλη δική μου...
κι εγώ είμαι αυτός που πρέπει να σε ευχαριστήσω...!
...
Καλό σου βράδυ και ένα φιλί...
όπως πάντα...
Dark13Sun
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ένα θέμα μας αφορά όλους, η συμπλήρωση των απόψεων είναι ο δρόμος
για την Κατανόηση του προβλήματος...
...
Ένα όμορφο βράδυ να έχεις, φίλε μου...
bianca
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώμη μου...;
Όλοι μας κρύβουμε ένα τέτοιο μοντέλο ανθρώπου μέσα μας!
ο φόβος;
ίσως...
και πολλά άλλα που κάποια στιγμή στο μέλλον αξίζει να ασχοληθούμε πιο διεξοδικά...,
δεν αφήνει να βγει στην επιφάνεια...
...
Πολλές φορές περιμένουμε τη βοήθεια από έξω...
μέχρι να καταλάβουμε ότι έχουμε και 'μεις οι ίδιοι αυτήν την δύναμη!
...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...
αόρατη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα μαζί σου...
Μόνο που αυτό το κάτι είναι η πραγματική ανάγκη για την Επιστροφή τους!
Πρόσεξες όμως τι είπες..;
"ανάμεσα μας"
δεν έρχονται ξαφνικά απ' τον ουρανό..
άνθρωποι είναι σαν όλους εμάς!
...
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Καλό σου βράδυ!
MeLoDia
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αγαπήσω την φύση τους...
θα αγαπήσω την αδυναμία τους...
θα αγαπήσω τα λάθη τους...
γιατί και 'γω Άνθρωπος είμαι!
...
Μακάρι να κάνεις πάντα τέτοια κατάχρηση του χώρου μου, γλυκιά μου Μελωδία..!
Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ!
...
Ένα όμορφο βράδυ σου έυχομαι μελωδία μου και να είσαι και 'συ πάντα καλά!
Πολλά φιλιά!