Σ’ αυτό το γκρεμισμένο γεφύρι,
στο γεφύρι που εγώ έχτισα…, έτσι…,
έτσι όπως είναι τώρα…
γκρεμισμένο…
Μια άκρη μονάχα έχει…
η άλλη χάθηκε…
Δεν χτίστηκε καν δηλαδή…
Δεν την έχτισα καν την άλλη άκρη του γεφυριού,
αφήνοντάς με έτσι σ’ αυτήν την πλευρά, ανήμπορο,
να στέκομαι τώρα το βράδυ και να κοιτώ την
όψη που ‘χει στο σκοτάδι…
Όψη τρομαχτική κι ήρεμη…
…δυνατή κι αδύνατη…
…απαίσια κι όμορφη…
Τ’ αγαπώ αυτό το γεφύρι όμως…
Είναι δικό μου αυτό το γεφύρι, ο δρόμος μου, η ζωή μου…
…
Μόνο πίσω μπορώ να γυρίσω… ίσως…
…μα και μπροστά, αρκεί να το θέλω…
θα είναι σίγουρα δύσκολο να περάσω απέναντι του αλλά
θα αξίζει τον κόπο…
Ναι, γι αυτό είμαι σίγουρος…
Θα αξίζει τον κόπο…
…
Έχω το ολόγιομο φεγγάρι συντροφιά μου και μου δίνει φως,
υπεραρκετό, για ‘μένα να μην φοβάμαι τώρα…
Μια απόφαση είναι τελικά…, να τολμήσω και να περπατήσω
ως την άλλη άκρη του…
Και τότε…
ότι θέλει ας συμβεί…
© copyright, ανδρέας λισσόβας
http://halliellada.blogspot.com/p/blog-page.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου