Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Λύκος Κακός


*ναι ξέρω, δεν είναι λύκος, αλλά η φάτσα του λαγού είναι όλα τα λεφτά!

Μετά από αρκετό καιρό επιστρέφω και πάλι για μια ανάρτηση. Για να μην σας δώσω τη χαρά και μετά την πάρω πίσω, δεν είναι η νέα αρχή αυτή του ιστολογίου μου. Είναι μια ανάρτηση μονάχα που κάνω, για να πω δυο πραματάκια προς όλους τους φίλους εδώ μέσα, διότι το έχω ανάγκη θαρρώ και πρέπει.
Συγχωρείστε μου αν σε μερικά σημεία δεν θα είμαι σαφής και κατανοητός.
Βασικά, αναρωτιέμαι το τελευταίο διάστημα, αν τελικά ο ξύλινος ιππότης έκανε τον κύκλο του και δεν έχει πλέον να δώσει τίποτε άλλο. Ο ξύλινος ιππότης, που μου έδωσε εμένα τόσα πολλά, μου είναι αδύνατο να διανοηθώ πως έχει πλέον αλλάξει και δεν υπάρχει άλλο. Κι η αλήθεια είναι πως άλλαξε, γιατί εγώ άλλαξα.
Το σύμβολο της αναγεννήσεως μου, πλέον έχει περάσει στο παρελθόν κι είναι απλώς μια ανάμνηση του εαυτού μου στο πέρασμα απ’ την εφηβεία στον ανδρισμό. Και πλέον αυτό το στάδιο πέρασε. Πέρασε και ορατά – σωματικά, αλλά και πνευματικά. Σε λιγότερο από μήνα φεύγουν και τα 21, κι έρχονται τα 22. Αλλά αυτό που έχει περάσει προ πολλού θα έλεγα είναι η ορατή «παιδικότητα». Είναι λίγο περίεργο πλέον, να μου απευθύνουν τον λόγο με το «κύριε». Και να με βλέπουν σαν κύριο κι όχι παιδί. Το βλέπω πλέον στα πρόσωπα των άλλων, πως με κοιτούν. Μ’ έναν διακριτικό φόβο θα έλεγα. Είναι και το παρουσιαστικό μου άλλωστε τέτοιο χρόνια τώρα και αυτό έγινε πιο έντονο τον τελευταίο χρόνο.
Χαρακτηριστική εικόνα στο μυαλό μου που μου έχει μείνει, όταν ήμουν γύρω στα 16, στο φροντιστήριο όπου πήγαινα. Πήγα να περάσω την πόρτα της τάξης και να μπω μέσα, όταν και ξαφνικά μια κοπέλα πέρασε από μπροστά μου. Εγώ ξαφνιάστηκα και την κοίταξα κάπως περίεργα, όταν και η καθηγήτρια που είδε το σκηνικό, χαμογελώντας είπε, α, ρε Ανδρέα, με το επιβλητικό το ύφος!
Κι είναι και κτισμένο αυτό το παρουσιαστικό, είναι η αλήθεια. Όταν έμαθα λίγο – πολύ τι είναι ο κόσμος, έπαψα να δείχνω. Πως νιώθω, πως αισθάνομαι, τα κρατώ μονάχα για μένα. Και δεν μπορεί ο άλλος να καταλάβει τι είμαι και τι κάνω, αν δεν το θέλω. Κι εσείς εδώ, που με ξέρετε καλύτερα απ’ ότι άνθρωποι που με ξέρουν, όταν με δείτε δεν θα με γνωρίσετε. Γιατί είμαι ένα παιδί, ένας νεαρός, όπως θέλετε πείτε το, σαν όλα τα άλλα παιδιά, λίγο διαφορετικός, αλλά ίδιος πάλι.
Αυτό που με νοιάζει πλέον είναι να προχωρώ, και να συνεχίζω. Να προχωρώ και να μην με σταματά τίποτε. Δεν έχω πολύ χρόνο άλλωστε, και αυτόν τον περιορισμένο χρόνο που έχω θέλω να τον αξιοποιώ όσο πιο καλά γίνεται.
Σταμάτησαν… Λάθος, πέθαναν πιο σωστά κάποια πράγματα που με πονούσαν πλέον, κι είναι παρελθόν. Ναι, τελικά ο ξύλινος ιππότης αναγεννήθηκε αλλά έτσι ταυτόχρονα έπαψε και να υπάρχει άλλο. Κι αυτό είναι οριστικό. Γιατί κάθε θνητό πράγμα αυτή τη μοίρα έχει: την γέννηση, την ζωή και τον θάνατο. Με την ίδια πάντα σειρά.
Ο μόνος λόγος που σε τυχόν επιστροφή μου παραμείνει ο ξύλινος ιππότης είναι γιατί, πολύ απλά, δεν αφήνω ότι δεν με αφήνει. Κι ας είναι πλέον άλλος ο ξύλινος ιππότης από αυτόν που μάθατε. Χωρίς τις πληγές που είχε.
Γιατί όταν σβήνουν και φεύγουν οι πληγές, ναι, μπορείς να πεις πως άλλαξες, βλέπεις τον κόσμο αλλιώς, τον ζεις αλλιώς, τον αντιμετωπίζεις αλλιώς. Αντιστρέφεις τους ρόλους και γελάς, χαμογελάς. Χαμογελάς, γιατί πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πως τα κατάφερε. Τα κατάφερε εκεί που εσύ είχες γονατίσει, είχες λυγίσει, είχες δακρύσει. Που θυμάσαι τον εαυτό σου, με το μαντήλι γύρω απ’ τα μάτια, να ψάχνει ψαχουλευτά, τι είναι αυτό που θα σου δώσει το φιλί και θα σε ξυπνήσει και θα σου δείξει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις.
Αλλά ξέρεις κάτι; Αυτός ο δρόμος είναι δικός σου. Κι αυτόν τον δρόμο μόνο εσύ τον ξέρεις. Πώς να σου δείξει άλλος τον δρόμο σου; Εκεί εσύ πρέπει να βάλεις την πορεία, και να ξεκινήσεις. Δεν έχει σημασία που θα σε βγάλει. Αρκεί να τον απολαύσεις. Αυτό έχει σημασία.
Δεν λέω πως οι δυσκολίες τελείωσαν ή πως δεν πρόκειται να έρθουν άλλες. Πάντα έρχονται και πιο δύσκολες από αυτές που έχεις περάσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Αυτή την περίοδο άλλωστε είμαι σε νηνεμία κι όλα φαντάζουν πιο μικρά. Αλλά τουλάχιστον προσπαθώ και να το απολαύσω αυτό, όσο διαρκέσει.
Άλλες φουρτούνες και κακοκαιρίες που θα ‘ρθουν θα είναι λίγο πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν, αν βάλω την εμπειρία, την όση εμπειρία έχω αποκτήσει να λειτουργήσει όπως πρέπει να λειτουργήσει.
Τώρα βέβαια όμως πρέπει να βρω και ένα τίτλο (όσο είμαι εδώ που έχω φτάσει γράφοντας, δεν έχω βάλει τίτλο) μέσα σε όλες αυτές τις φουρτούνες και τις δυσκολίες. Κάτι που να δείχνει πως έμαθα, πως δεν θα την ξανά πατήσω εύκολα. Πως δεν θα είμαι το θύμα, αλλά ο θύτης.
Λύκος Κακός, είναι ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Αυτό θα υιοθετήσω προς το παρόν.
Μου αρέσει.
Λύκος Κακός.
Όποιος, όσο διάστημα ήμουν εδώ, έχει καταφέρει να με ψυχολογήσει εδώ μέσα, θα καταλάβει και το νόημα. Γιατί πολλές φορές το νόημα δεν είναι οι λέξεις, αλλά είναι στις λέξεις. Κι εμένα μ’ αρέσει να παίζω με τις λέξεις.
Για τέλος θα ήθελα να πω, προς όλους τους φίλους που δεν έχω αφήσει ένα μήνυμα, πως καμιά φορά περνώ μια βόλτα, αλλά προτιμώ να σιωπώ. Λειτουργώ όπως νιώθω, κι αυτή την περίοδο γενικώς δεν έχω να πω πολλά. Ίσως έρθει η ώρα που θα ειπωθεί ότι είναι να ειπωθεί! Όχι ίσως, σίγουρα να πω καλύτερα…
Είναι βέβαια κι ο χρόνος μου περιορισμένος και θα γίνει ακόμη λιγότερος τώρα από Δευτέρα, που το πρόγραμμα θα φορτώσει.
Εύχομαι σε όλους να είστε καλά, και να ζείτε το παρόν…!



Λύκος Κακός - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

24 σχόλια:

  1. Ένα από τα πολύ σημαντικά ζητήματα, είναι να αντιλαμβάνεσαι τις αλλαγές (κάθε είδους), να τις συνειδητοποιείς κ' να τις αποδέχεσαι (ή έστω να καταφέρνεις να τις διαχειρίζεσαι!!!)
    Είσαι σε καλό δρόμο!!!
    Καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ παιδιά!
      Όλη η ζωή έτσι είναι τελικά. Και πιστεύω μέσα σε ότι κι αν συμβαίνει, σημασία έχει να απολαμβάνεις αυτό που έχεις εκείνη την στιγμή. Ότι κι αν κάνεις, όπου κι αν είσαι...
      ...
      Να 'στε καλά παιδιά εύχομαι!

      Διαγραφή
  2. Όλα κάνουν τον κύκλο τους. Τα ιστολόγια θα μέναν στην απ΄'εξω; Κάνε όπως λέει η καρδιά σου και μόνο.
    Ότι και αν είναι αυτό καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα πραγματικά, Gyro, όλα.
      Το ιστολόγιο δεν το κλείνω. Αλλά ήθελα να πω πως ο ξύλινος ιππότης, έχει δώσει ότι ήταν να δώσει. Αν επιστρέψω πάλι εδώ - ποιος ξέρει πότε -, το όνομα ίσως να μείνει ίδιο, αλλά θα υπάρξουν αλλαγές.
      Σ' ευχαριστώ για την ευχή, και εύχομαι κι εγώ να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. καλησπέρα. δεν ξέρω αν βρίσκεσαι σε καλό δρόμο ή απλά πορεύεσαι και βλέποντας!
    πάντως αν αισθάνεσαι πως άλλαξες και ίσως να βγήκες από ένα ξύλινο δούρειο ίππο, μάλλον είναι θετικό.
    κάποιες φορές με κουράζουν τα "πρέπει" που κι εδώ στη μπλογκόσφαιρα υπάρχουν. αλλά κι εδώ είναι όπως παντού, στην κανονική μας τη ζωή.
    να περνάς καλά, να σκέφτεσαι ωραία πράματα κι όταν κάτσει η σωστή ώρα βάλε και μια αναρτησούλα.
    φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Blues μου, blues μου, είσαι απ' τα άτομα που δεν πρόλαβα να "γνωρίσω" καλά καλά εδώ μέσα, κι αυτό με κάνει να νιώθω ότι έχουν μείνει πολλά ανείπωτα μεταξύ μας!
      Ίσως να έχεις δίκιο τελικά. Ο ξύλινος ιππότης να ήταν ο δούρειος ίππος μου... Και ναι, μπορώ να πω ίσως, πως την πήρα την Τροία!
      Όταν αποφάσισα να φύγω δεν είχα το επόμενο βήμα μπροστά μου, δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Αλλά δεν φοβήθηκα κι αυτό ήταν που με εξίταρε, το επόμενο άγνωστο βήμα.
      Κάτι ήρθε.
      Και με τον καιρό θα γίνει κι αυτό γνωστό...
      ...
      Για τα "πρέπει" χρειάζεται μεγάλη κουβέντα! Μια άλλη φορά ίσως!
      ...
      Εύχομαι ότι καλύτερο blues μου, και να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. To νόημα δεν είναι οι λέξεις, αλλά είναι στις λέξεις.

    To παρόν είναι ο μόνος χρόνος που μας ανήκει.

    Να μάχεσαι για το είναι σου Ανδρέα μεσα κι εξω απο το νετ τα ιδια..οι ανθρωποι κανουν τη διαφορά.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αερικό μου (που πολλά βίντεο σου στο youtube είναι στα αγαπημένα μου!), έτσι είναι με το νόημα. Πολλοί είναι αυτοί που έμαθαν να κολλούν στις λέξεις, στις νότες, και να μην ακούς όλο το τραγούδι. Γιατί μια νότα από μόνη της δεν λέει τίποτε...
      Όπως και στον χρόνο. Ή να ασχολούνται με το παρελθόν, που ομολογώ πως κι εγώ το έκανα, ή με το μέλλον.
      ...
      Θυμάμαι μικρός είχα ακούσει το εξής. Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε πρώτα τον εαυτό σου...
      ...
      Να είσαι καλά Αερικό μου, εύχομαι!

      Διαγραφή
  5. Να είσαι καλά Αντρέα μου
    να κοιτάς εμπρός και να γίνεις μαχητής της ζωής γιατί τίποτα δεν μας χαρίζεται ... αλλά σε θεωρώ πολύ σοφό άντρα πια κι όχι παιδί και σίγουρα αυτά τα γνωρίζεις.
    Έχεις πολλά να μάθεις στην πορεία της ζωής σου, όλοι μαθαίνουμε όσο ζούμε ανεξαρτήτως ηλικίας .

    Ολόψυχα θα σου ευχηθώ τα καλύτερα για την πορεία σου και μπορώ να σου στείλω κάθε θετική σκέψη που διαθέτω , να είναι ανοιχτοί οι ορίζοντες για σένα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γηράσκω αεί διδασκόμενος, και εν οίδα ότι ουδέν οίδα!
      Κάπου διάβαζα χτες κιόλας, αλλά δεν θυμάμαι που, ότι αυτό που πρέπει να έχεις πάντα κατά νου, για να μην χάσεις την όση "σοφία" διαθέτεις, πρέπει να θυμάσαι πάντα ότι για ότι μαθαίνεις, είναι άλλα τόσα που δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις!
      Βέβαια προσωπικά δεν με θεωρώ σοφό, αλλά προσπαθώ να διατηρώ τις ισορροπίες, όπου κι αν είναι αυτές.
      ...
      Λεβίνα μου κι εγώ σου εύχομαι ότι καλύτερο και να είσαι καλά! Περνώ κάποιες φορές καμιά βόλτα αλλά όπως είπα δεν μιλώ. Είσαι άλλωστε ένα από τα άτομα, όπως σχεδόν όλοι οι φίλοι που άφησαν σχόλιο, που ήθελα να τους πω ότι εγώ είμαι εκεί κι ας μην φαίνομαι, και για αυτό έκανα αυτήν την ανάρτηση!
      Και πάλι ότι καλύτερο!

      Διαγραφή
  6. Κάνε ότι καλύτερο νοιώθεις και πιστεύεις οτι ειναι για καλυτερο σου . Ο Θεός να σε βοηθήσει . Εμείς εδώ θα ειμαστε, αν και όποτε αποφασίσεις να επιστρέψεις στο μπλοκ σου..Αν πάλι νοιώθεις ότι έκλεισε ο κύκλος του μπλοκ σου, καλή δύναμη και καλή συνεχεια στη ζωή σου.Καθε επιτυχία στις σπουδές σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ δελφινάκι μου για τις ευχές!
      Ότι θα επιστρέψω, κάπως θα επιστρέψω είναι σίγουρο. Αλλά δεν ξέρω πότε θα είναι.
      Ο ξύλινος ιππότης έκλεισε για μένα ναι, διότι δεν ανταποκρίνεται πλέον σε αυτό που είμαι. Τώρα στο μέλλον θα δούμε.
      Να 'σαι καλά δελφινάκι μου εύχομαι, μέσα απ' την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  7. Και οι φουρτούνες και οι νηνεμίες χρειάζονται για να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου.
    Οκ ο βασιλιάς πέθανε... Ζήτω ο βασιλιάς!!
    Το λοιπόν άκου πως έχουνε τα πράγματα...
    Πήγαινε βγάλε τη στολή του ξύλινου ιππότη και πάνω δεξιά που λεει επεξεργασία προφίλ αλλαξε το όνομα και βάλε Κακός λύκος!
    Μόλις σήμερα εγώ άλλαξα το δικό μου!
    Τυχαίο?
    Δε νομίζω!
    Φιλάκια πολλά και μια γλυκιά καληνύχτα σου στέλνω μικρέ μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως Λιακάδα μου, με ήλιο πλέον ορατό!
      Χρειάζονται όλα στη ζωή.
      Τη στολή όπως λες δεν την βγάζω προς το παρόν, κι ούτε νομίζω θα τη βγάλω γιατί έτσι με μάθατε. Ίσως αργότερα. Αν επιστρέψω...
      ...
      Εσύ πως και το άλλαξες;
      Εύχομαι πάντως να είσαι καλά κι ότι καλύτερο Λιακάδα μου!

      Διαγραφή
  8. Ίσως είναι καιρός για ένα καινούργιο ιστολογιο, ίσως είναι καιρός για κάτι έξω από δω εντελώς.
    Πάντως μη διαγράψεις αυτή τη γωνιά που τόσο αγάπησες. Ασ' την να υπάρχει και ας μην την ανανεώνεις.

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς θα κάνω Μαρία μου. Δεν το διαγράφω το ιστολόγιο αυτό. Το κρατώ, γιατί έχω μάθει να μην αφήνω ποτέ πράματα κι ανθρώπους πρώτος εγώ. Αν μ' αφήσουν, τότε κι εγώ απλώς δεν κυνηγώ, να το πω.
      ...
      Τώρα καινούργιο δεν πρόκειται να φτιάξω.
      Εδώ με έμαθαν, έτσι θα είμαι "γνωστός". Άσχετα αν άλλαξα, και για αυτό βέβαια ενημέρωσα πως άλλαξα.
      ...
      Να είσαι καλά εύχομαι, Μαρία μου, κι ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή
  9. στην εφηβια μου κατι με εκανε νεραιδα.. ηταν η 1η φορα που εγραψα στο μπλογκ..
    οταν εσπασαν τα φτερα, το κλεισα.
    σιγα σιγα απεβαλλα απο πανω μου το αερικο και μου 'μειναν τα φτερα. τραυματιζονταν που και που, αλλα τα γιατρευα. τοτε ξανανοιξα το μπλογκ με τη μορφη που εχει σημερα.
    τωρα εβγαλα κ τα φτερα γιατι κουραστηκα να τα γιατρευω ολη την ωρα.

    αρα,καταλαβαινεις οτι σε καταλαβαινω..
    ελπιζω να 'σαι καλα!
    φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φανή μου, όντως σε καταλαβαίνω!
      Ο ξύλινος ιππότης, ένα ποίημα γραμμένο από τον Αύγουστο του 2008, διαμόρφωσε σε πολλά τον χαρακτήρα μου. Πολλές φορές γίνεται αυτό με τα ποιήματα, κι είναι ανεξήγητο. Αντί να τα "διαμορφώνεις" εσύ, σε διαμορφώνουν στην κυριολεξία αυτά.
      Μάλλον όμως μεγάλωσα φαίνεται, και δεν με χωρά η στολή αυτή. Δεν την αρνούμαι βέβαια, ούτε και την ξεχνώ. Έμαθα πολλά πράγματα 5 χρόνια τώρα έτσι.
      Πλέον όμως ξέρεις βλέπω τα παιδιά που είναι στα άμεσα χρόνια μετά την εφηβεία, και βλέπω πως διαφέρω. Είμαστε άλλη γενιά πλέον. Θα πει κανείς τι διαφορά είναι αυτή, αλλά είναι. Γιατί και με έναν 27άρη π.χ. έχουμε διαφορά...
      Τέλος πάντων, πολυλογώ άσκοπα νομίζω.
      Το θέμα είναι πως βρισκόμαστε Φανή μου στα χρόνια της μετάβασης και της διαμόρφωσης του χαρακτήρα, και ειδικά των βάσεων για την μετέπειτα πορεία μας στη ζωή. Κι εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω τα ίδια λάθη με τις προηγούμενες γενιές και να "χαλάσω" με τις συνήθειες που δύναμαι να αποκτήσω τώρα σε αυτή την ηλικία.
      ...
      Εύχομαι να είσαι καλά φανή, και ότι καλύτερο!

      Διαγραφή
  10. Πόσο αληθινά όλα αυτά...
    Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν... Έτσι κάπως και μ΄εμάς...Ας πούμε πως έπαψες να είσαι ξύλινος, μα παραμένεις ιππότης...
    Καλή συνέχεια στην πορεία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως λέει κι ο Ρασούλης μέσω του Παπάζογλου στον Υδροχόο...
      Κι έτσι κι εμείς, αλλάζουμε και πάλι ίδιοι μένουμε. Προχωράμε όμως βήμα - βήμα. Αναγκαστικά δεν θα το έλεγα όμως, γιατί αν βασιστείς σε αυτό, μένεις στάσιμος. Όπως είπε κι η Λεβίνα πιο πάνω, τίποτε δεν μας χαρίζεται... εγώ αυτό που έχω καταλάβει, επιπλέον σε αυτό, είναι να ξέρεις και για το τι πρέπει να κερδίσεις.
      Ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια!
      Αυτό θα είναι ίσως και το μεγάλο μου στοίχημα, να παραμείνω ιππότης!
      ...
      Να είστε καλά μέσα απ' την καρδιά μου κι ότι καλύτερο εύχομαι!

      Διαγραφή
  11. Μ αρέσει το Λύκος Κακός!Καλή συνέχεια στις όμορφες αναρτήσεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Να είστε καλά και συνεχίστε την πολύ καλή δημιουργική δουλειά με τα παιδιά!
      Μετά από χρόνια πιστεύω, πως θα κοιτάτε το παρελθόν και θα βλέπετε πως αυτό ήταν το πιο σημαντικό λιθαράκι (για σας λιθαράκι...) που βάλατε στον κόσμο αυτό, που χρειάζεται πολλά τέτοια λιθαράκια για να γίνει όπως τον ονειρεύομαστε, όλοι εμείς οι ονειροπόλοι...

      Διαγραφή
  12. Δεν θα σου πω να βγάλεις τη στολή, γιατί δεν μπορώ να σε φανταστώ διαφορετικό, από αυτό που πρόλαβα να γνωρίσω. Είσαι από ξύλο και γίνεσαι στάχτη για να ξαναγεννηθείς κάπου αλλού...(για να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου..).. Επιπλέον, με την όποια "στολή" ή χωρίς, ένα Ιππότης -θέλω να πιστεύω- δύσκολα μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, όσους κύκλους κι αν κλείσει, όσα μονοπάτια κι αν διαβεί.
    Δεν θα σου πω, επίσης, να μην κλείσεις το ιστολόγιό σου, ή να συνεχίσεις να γράφεις σ΄αυτό, έστω και αραιά...Δεν μπορώ όμως να μη σου πω, πόσο μας λείπουν οι γραφές σου και η παρέα σου. Να είσαι καλά και να προσέχεις, σε ό,τι κι αν κάνεις. Κάθε σου επιθυμία και αναζήτηση ευχή μου για την εκπλήρωση των ονείρων σου. Καλό μήνα και κράτα αυτό: http://youtu.be/596Z0ELUXAI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ονειρόκοσμε, κατ' αρχάς σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα σου λόγια!
      Να σου πω μονάχα, πως το ιστολόγιο δεν πρόκειται να το διαγράψω και θα παραμείνει όπως είναι. Μου αρέσει να κρατώ τα πράγματα όπως τα ξέρω - άλλο αν αλλάξουν μόνα τους...
      ...
      Τώρα όσον αφορά για αυτά που είπες για τον ξύλινο ιππότη, ίσως να έχεις εν μέρει δίκιο. Έτσι "γεννήθηκε" ο ξύλινος ιππότης: να γεννιέται μέσα από τις στάχτες του. Και δεν νομίζω να αλλάξει αυτό ποτέ.
      Το Λύκος Κακός, ίσως κάτι να σημαίνει τώρα που το υιοθετώ. Και να έχει την σημασία του. Αλλά θα ήθελα να προσέξεις αυτό το σημείο:
      "Όποιος, όσο διάστημα ήμουν εδώ, έχει καταφέρει να με ψυχολογήσει εδώ μέσα, θα καταλάβει και το νόημα. Γιατί πολλές φορές το νόημα δεν είναι οι λέξεις, αλλά είναι στις λέξεις. Κι εμένα μ’ αρέσει να παίζω με τις λέξεις."
      Οι λέξεις δίνουν ζωή σε ότι μπορεί να υπάρξει μέσα σε έναν άνθρωπο. Από μια σκέψη, μια ιδέα, έως ένα συναίσθημα, ένα βίωμα ή οτιδήποτε άλλο. Το θέμα όμως είναι το πόσο ακριβείς είμαστε σε αυτά που λέμε, για να καταλάβει ο άλλος, αυτό που ακριβώς υπάρχει μέσα μας.
      ...
      Ονειρόκοσμε μου εύχομαι πραγματικά να είσαι καλά κι ότι καλύτερο στη ζωή σου!
      Μια όμορφη μέρα να έχεις!
      ...
      Υ.Γ.1 για να το λέτε εδώ μέσα πολλοί ότι είμαι ιππότης, ίσως να είμαι και θα προσπαθήσω να παραμείνω. :)
      Υ.Γ.2 τώρα κάποιο τραγούδι ως "απάντηση" δεν βρήκα, αλλά θα βάλω ένα που μ' αρέσει:
      http://www.youtube.com/watch?v=JIRbbo86njw&list=

      Διαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...