...

Οι τελευταίοι στίχοι του Ύμνου της Ελευθερίας:

Η Διχόνοια που βαστάει

ένα σκήπτρο η δολερή

καθενός χαμογελάει,

"πάρ' το", λέγοντας, "και συ".

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει

έχει αλήθεια ωραία θωριά.

μην το πιάστε, γιατί ρίχνει

εισέ δάκρυα θλιβερά.

Από στόμα οπού φθονάει,

παλληκάρια, ας μην πωθεί,

πως το χέρι σας κτυπάει

του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους

τα ξένα έθνη αληθινά:

"Εάν μισούνται ανάμεσό τους

δεν τους πρέπει ελευθεριά".

Τέτοια αφήστενε φροντίδα,

όλο το αίμα οπού χυθεί

για θρησκεία και για πατρίδα

όμοιαν έχει την τιμή.

Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε

για πατρίδα, για θρησκειά,

σας ορκίζω, αγκαλιασθείτε

σαν αδέλφια γκαρδιακά.

Πόσο λείπει, στοχασθείτε,

πόσο ακόμη να παρθεί.

πάντα η νίκη, αν ενωθείτε,

πάντα εσάς θ' ακολουθεί.

Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία,

καταστήστε ένα Σταυρό

και φωνάξετε με μία:

"Βασιλείς, κοιτάξτ' εδώ!

Το σημείον που προσκυνάτε

είναι τούτο, και γι' αυτό

ματωμένους μας κοιτάτε

στον αγώνα το σκληρό.

Ακατάπαυστα το βρίζουν

τα σκυλιά και το πατούν

και τα τέκνα του αφανίζουν,

και την πίστη αναγελούν.

Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη

αίμα αθώο χριστιανικό,

που φωνάζει από τα βάθη

της νυκτός: Να εκδικηθώ.

Δεν ακούτε, εσείς εικόνες

του Θεού, τέτοια φωνή;

Τώρα επέρασαν αιώνες

και δεν έπαυσε στιγμή.

Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος

σαν του Αβέλ καταβοά.

δεν είν' φύσημα του αέρος

που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

Τι θα κάμετε; Θ' αφήστε

να αποκτήσομεν εμείς

λευθεριάν, ή θα την λύστε

εξ αιτίας πολιτικής;

Τούτο ανίσως μελετάτε,

ιδού εμπρός σας τον Σταυρό:

Βασιλείς, ελάτε, ελάτε,

και κτυπήσετε κι εδώ!"».

Διονύσιος Σολωμός

Ύμνος εις την Ελυθερίαν