Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Breath (για ‘σένα Stella Bianca)




Να ξημερώνει και ….να πονάς στο φως της μέρας.
Να κοιτάς το ρολόι σου με αγωνία…
Να παρακαλάς κάποιον άγνωστο θεό
να δώσει διαταγή να προχωρήσει ο χρόνος,
φτάνει το απομεσήμερο και ψάχνεις στα χτυπήματα
του τηλεφώνου να βρεις αυτό που σε σκοτώνει.
Μα  πέφτει το σούρουπο και είσαι μόνος ακόμα
έρχεται η νύχτα και … για μια ακόμα φορά
να θέλεις να παίξεις το παιχνίδι του θανάτου.
Με τα μάτια ανοιχτά !
Με τα χέρια απλωμένα !
Με όλες τις αισθήσεις
σε επιφυλακή μέσα στο σκοτάδι.
στην φλόγα του κεριού να τρέμουν οι σκιές
να  ακροβατείς χωρίς δίχτυ ασφαλείας
κάτω από τα πόδια σου
να προχωράς και ας το ξέρεις πως μπορεί...
το επόμενο πρωί να  μην υπάρχεις !
Ψηλά  βουνά τυλιγμένα στο φως των άστρων
η βραδινή ομίχλη να μη σε αφήνει να δεις τα όρια
να ψηλαφίζεις με τις άκρες των δαχτύλων
τις μικρές χαράδρες,  να χάνεις τον δρόμο σου
και να Χαράζεις καινούργια μονοπάτια…
Ελεύθερος πετάς επάνω σε γραμμές,
επάνω σε σκιές
Κάνεις κύκλους ζαλισμένος για μια ακόμα φορά…
Είναι  ίλιγγος οι μικρές κατηφόρες και
 ξαποσταίνεις στις λευκές κοιλάδες  σπαρμένες
σπείρες από λευκά κοχύλια που στάζουν δροσερό νερό
και στα ποτάμια μικρές διάφανες δροσοσταλίδες
να ξεδιψάνε τα θέλω σου…
σταγόνες απο αρώματα
νυχτερινά λουλούδια ρίχνουν τα πέταλα τους
να σκεπάσουν την σάρκα που λιώνει...
μαύρα φίδια τα μακριά μαλλιά  της να  σε τυλίγουν ,
να σε δένουν , αιχμάλωτο να σε σέρνουν
στις σκοτεινές φυλακές του κορμιού της
πληγές  να γίνεται η φλόγα  στην σάρκα σου
και ο πόνος να γυρίζει ξανά, να τσακίζεσαι  στις ψηλές
βουνοκορφές να φωνάζεις μα ο ήχος…να μην υπάρχει
και οι σκιές στους τοίχους να  παίρνουν μορφή !
Δυο σκούρα μάτια να κοιτάνε τα δικά σου
δροσερά δάχτυλα να κλείνουν τις πληγές σου
ένα κόκκινο στόμα να  σιγοτραγουδά τον ήχο σου.
Ξημερώνει και ….
πονάς στο φως της μέρας
περιμένεις την ώρα που …
θα μπορείς να πεθάνεις ξανά.



Και είναι ο θάνατος ετούτος,
Τόσο.. πικρός..
Που δεν μπορείς να απολαύσεις
Την στιγμή εκείνη,
Που η ανάσα φεύγει..
Και χάνεται..
Σαν όνειρο,
Σαν παραίσθηση…
Ένας ήλιος ,
Ξεδιάντροπος,
Που τον διώχνεις
Και πίσω πάλι γυρνά
Λες και θέλει
Εκδίκηση
Να πάρει..
Λες και η νύχτα τον απάτησε
Μαζί σου..
Και οργισμένος
Θέλει πίσω να την τραβήξει..
Μακριά από ‘σένα…
Μα είναι τόσο γλυκό
Να πεθαίνεις
Ξανά και ξανά…
Να φεύγει η ψυχή σου
Απ’ την φυλακή
Και να τριγυρνά
Όπου θέλει
Κι ας είναι νύχτα
Κι ας είναι σκοτάδι
Δεν την μέλει διόλου…
Ο πόνος
Ας σε κυριεύσει
Και το φως της μέρας
Ας σε ξορκίσει
Και  να ξέρεις αξίζει…
Γιατί
Είναι τόσο γλυκό
Να παίρνεις κάθε μέρα την πρώτη ανάσα!

© copyright, ανδρέας λισσόβας


Ρόζα - Υπόγεια Ρεύματα


12 σχόλια:

  1. Ειδες πόσο γλυκός μοιαζει ο Θανατος όταν ειπωνεται από τα χείλη μιας Γυναικας?...

    Πείθει τον Αντρα να δοκιμασει την επαναλαμβανόμενη Θυσία
    στο βωμό της Τεχνης, της Καρδιας....

    μα πάνω απ'όλα....

    της Γυναίκας!!!!!


    Υπεροχο αλληλοσυμπλήρωμα.....

    Φιλάκια μοιρασμενα από καρδιας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια ανασα που σε ποναει
    σε ματωνει...
    Μια ανασα ως το αλλο πρωι
    που θα εχεις
    μεινει χωρις φωνη
    και θα πληγωνεις
    παλι την σιωπη...
    Μια ανασα ως την νυχτα
    που θα σκιασει
    παλι εκεινο το
    αψυχο κορμι...
    Μια ανασα....Ναι...
    ειναι γλυκο...
    Αξιζει μια Ανασα
    να ανασαινω
    για Σενα ζωη!

    Οπως καταλαβες,μου αρεσε παρα πολυ,το ενα συμπληρωνε το αλλο,μπραβο Αντρεα μου!

    Μια ομορφη μερα κ μια καλη εβδομαδα να εχεις Ιπποτη μου!Σε φιλω,καλη σου μερα!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανάσες ζωής!
    Αυτό είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατί δεν μου χτυπάς τις καμπάνες, γιατί δεν φωνάζεις δυνατά να σε ακούσω, γιατί με αφήνεις στην άγνοια και την αφηρημάδα μου Ξύλινε Ιππότη μου?
    Πως πήρες λίγα λόγια και τα απογείωσες...γέμισες τα κενά μιας γυναικείας ματιάς με μια αντρική άποψη και συνέχεια!
    Πόση ευαισθησία έβαλες σε αυτούς τους στίχους...
    εγώ πήρα ανάσα...όταν το τελείωσα!!!
    Σε ευχαριστώ πολύ...πάρα πολύ
    για την απάντηση που έδωσες
    σε ελειπή δικά μου λόγια.
    Ένα μεγάλο φιλί, ένα ακόμα μεγαλύτερο ευχαριστώ+ μια
    γλυκιά καληνύχτα Ιππότη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα κι ο Θάνατος,
    ένας ακόμη δρόμος,
    ένα ακόμη μονοπάτι είναι..
    μια "έβδομη" αίσθηση είναι..
    (ας μου επιτραπεί η έκφραση..)
    ...
    Αν δεν μπορούσε η Γυναίκα,
    να πείσει έναν Άντρα,
    να την ακολουθήσει
    στο Καπνό
    της Αιωνιότητας..
    ποιος άλλος θα το έκανε..;
    ...
    Κάκια μου, χαίρομαι πάρα πολύ
    που σου άρεσε!
    Να έχεις ένα όμορφο βράδυ και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να ξυπνώ,
    να ανοίγω τα μάτια,
    κάθε πρωί,
    κάθε που χαράζει
    η μέρα,
    και να ξέρω,
    να νιώθω,
    πόση αξία
    έχει αυτή,
    η Πρώτη Ανάσα!
    ...
    Αυτήν την Ανάσα,
    που μου την
    χάρισε
    μια
    Γυναίκα!
    ...
    Γιάννα μου, χαίρομαι ιδιαίτερα,
    που σου άρεσε!
    Να έχεις ένα όμορφο βράδυ και πολλά φιλιά, γλυκιά μου Μελωδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Dark13Sun

    Φίλε μου,
    μόνο όταν
    την νιώσεις,
    καταλαβαίνεις
    την αξία της!
    (συγχώρα με,
    που σου λέω,
    κάτι που,
    ήδη,
    γνωρίζεις..!)
    ...
    Μια όμορφη βραδιά σου εύχομαι, φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. bianca μου,
    άφησα τη σιωπή σε όλα αυτά,
    και να που ήρθες!
    ...
    ελλειπή..;
    αν τα δικά σου λόγια
    είναι ελλειπή,
    τότε, είναι
    και
    τα δικά μου!
    Ίσως να είναι όπως
    ο Άνδρας με την Γυναίκα
    χώρια..
    έτσι, ναι,
    είναι ελλειπή!
    ...
    bianca μου, εγώ σε ευχαριστώ,
    που μου έδειξες,
    πως ο Θάνατος,
    είναι μια διαδρομή,
    που ίσως να μην την βαδίζεις
    μόνος,
    τελικά..
    Ένας αγώνας,
    γεμάτος ένταση,
    γεμάτος πάθος,
    και συγκινήσεις..
    ...
    Σ' ευχαριστώ εγώ,
    γιατί σαν Γυναίκα,
    μου έμαθες,
    πως μια Ανάσα,
    μπορεί να είναι..
    Ανεκτίμητη!
    ...
    Εγώ σ' ευχαριστώ!
    ...
    Να έχεις ένα όμορφο βράδυ,
    όπως το επιθυμεί η Ψυχή σου,
    εύχομαι!
    Πολλά πολλά φιλιά bianca μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. και η ζωη ειναι γεματη τετοιους θανατους, οχι παντα το ιδιο εντονους..
    ‘κι εγω που εχω μια ψυχη παιδικη και δειλη που δεν θελει τιποτα άλλο να ξερει από την αγαπη..' (Μανωλης Αναγνωστακης), πως θα τους περασω ολους?
    ομως το ξερω, αξιζει, 'Γιατί
    Είναι τόσο γλυκό
    Να παίρνεις κάθε μέρα την πρώτη ανάσα!'

    στελνω μια χαμογελαστη καλησπερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φανή

    μη φοβάσαι,
    αυτούς τους θανάτους..
    ειδικά εσύ,
    φανή μου,
    που έχεις μια ψυχή
    παιδική,
    γεμάτη με αγάπη..
    ...
    Θαρρείς πως η αγάπη,
    είναι αδυναμία..;
    ...
    δύο πράγματα χρειάζεσαι,
    για να πεθάνεις,
    και να ζήσεις
    ξανά,
    δύο πράγματα για να
    παίρνεις
    κάθε μέρα την πρώτη ανάσα..
    Ψυχή και Αγάπη!
    ...
    Κι αν έχεις κι απ' τα δυο,
    σε καλωσορίζω,
    εδώ,
    που ο θάνατος,
    είναι ένας δρόμος,
    κι όχι το Τέλος...
    ...
    Μια γλυκιά βραδιά να περάσεις, Φανή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν έχω λόγια...

    Εύχομαι να είστε μαζί και ευτυχισμένοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΝέΜεΣις

    το ποίημα αυτό το είχα εμπνευστεί από το πάνω της κοπέλας που πλέον λείπει από τα μπλοκς...
    αν και είναι συνέχεια το ένα από το άλλο, δεν είναι γραμμένο από ερωτικής απόψεως...
    Χαίρομαι όμως που έδωσε την εικόνα ενός έρωτα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...