Στερνή μου, να σ' είχα πρώτα

          

          Πρώτη φορά την είδα καθότανε

σ’ ένα ξύλινο θρανίο στο δημοτικό

έξι ετών

άγγελος στη γη

          Στην εφηβεία μου χάρισε

τα πρώτα της φιλιά

μικρή μου όμορφη κοπέλα

τσιγάρο στο χέρι εγώ, μάγκας θαρρούσα ήμουν…

          Μπλουζάκι Τσε Γκεβάρα, πλέον φοιτητής

μακριά μαλλιά και γένια

ένα βήμα εγώ, δυο αυτή μακριά

“φόρα τη μπλούζα στην καρδιά, αν μ’ αγαπάς”

          Τα πρώτα νιάτα πέρασαν, πάνε

την κοιτώ, πιο όμορφη φαντάζει

Θεέ μου, κόκκινα ακόμη τα μάγουλα της!

Πόση της χάρισες Ντροπή!

          Γυναίκα, σύζυγος, μητέρα

αγόγγυστα τις μέρες της, δίπλα μου περνούσε

μια ζωή εκεί, ποτέ στιγμή να φύγει

κι ας ήμουν άπιστος εγώ

          Γέρασα, μόνο εγώ γλυκιά μου αγάπη

ούτε ρυτίδα στο πρόσωπο της

ο χρόνος λες σταμάτησε, στα πρώτα της τα νιάτα

τότε που μου ‘πε “φόρα τη μπλούζα στην καρδιά”

Πάντα μαζί,

ποτέ δική μου

έρωτα μου

έτσι είσαι Γνώση!

© copyright, ανδρέας λισσόβας

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα - Φίλιππος Πλιάτσικας

είναι σημάδια των καιρών

είναι ο άνθρωπος ένα έξυπνο τέρας

εκπαιδευμένο να διαπράττει νόμιμα εγκλήματα

κοιτάζω τις σελίδες της ιστορίας και βλέπω ότι το κέρδος

οδηγούσε αυτοκρατορίες στο να σφαγιάσουν τόπους

χρόνια φωτιάς, διαμάχης και θλίψης

και οι φερόμενοι ως ευεργέτες αρπάζανε χώρες

από τους σταυροφόρους ως τους κονκισταδόρες

όλοι τους ασεβείς κατακτητές που φερόντουσαν στους ντόπιους σα να ήταν αυτοί πόρνες

σήμερα ακούω μωρά από το Λίβανο (κι απ’ την Ελλάδα;)  να κλαίνε

βλέπω ιμπεριαλιστικά μυαλά να ξεπερνούν τα όρια

έξυπνες βόμβες και χαμένες στιγμές

μασάνε άλλων χωρών τα πλούτη σαν τρωκτικά

η ανθρωπότητα είναι σε ανοιχτό πόλεμο με τη φύση

παρεμβαίνουμε χωρίς να έχουμε σεβασμό στη δομή της

άνθρωποι! κόβουνε τα δέντρα του Αμαζονίου

και η μητέρα γη ακόμα μετρά τις απώλειες της

αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στον κόσμο

θα ξαναέβαφα τη θάλασσα γαλάζια και θα έτρεφα τους φτωχούς (χ4)