Μια διαφορετική προσέγγιση (Ποίηση 1948 - Στον Νίκο Ε... 1949)

Εμφύλιος Πόλεμος - Εγγονόπουλος

Ποίηση 1948 

τούτη η εποχή

του εμφυλίου σπαραγμού

δεν είναι εποχή

για ποίηση

κι' άλλα παρόμοια :

σαν πάει κάτι

να

γραφή

είναι

ως αν

να γράφονταν

από την άλλη μεριά

αγγελτηρίων

θανάτου

γι' αυτό και

τα ποιήματά μου

είν' τόσο πικραμένα

(και πότε - άλλωστε - δεν είσαν;)

κι' είναι

- προ πάντων -

και

τόσο

λίγα

(από τα Ποιήματα, B΄, Ίκαρος 1977)

Νίκος Εγγονόπουλος

Στον Νίκο Ε… 1949

Φίλοι

Που φεύγουν

Που χάνονται μια μέρα

Φωνές

Τη νύχτα

Μακρινές φωνές

Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους

Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση

Ερείπια

Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες

Εφιάλτες,

Στα σιδερένια κρεβάτια

Όταν το φως λιγοστεύει

Τα ξημερώματα.

(Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)

(Παρενθέσεις 1949)

Μανόλης  Αναγνωστάκης

Τα χρόνια πέρασαν από τότε. Ο εμφύλιος είχε στιγματίσει τον ελληνικό λαό, και προξένησε περισσότερα προβλήματα απ’ ότι ο πόλεμος με την Ιταλία του Μουσολίνι και την Γερμανία του Χίτλερ… κι είναι γνωστό αυτό. Μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλο μας…

Σε καμιά περίπτωση δεν υπονοώ πως η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου, παρ’ ότι ακούγονται τέτοια σενάρια, έστω και ψιθυριστά. Ο λαός γνωρίζει πως ο εχθρός δεν είναι δίπλα του… γνωρίζει πως πλέον ο εχθρός δεν είναι καν σε κάποια γειτονική χώρα! Ο εχθρός είναι πλέον η πλουτοκρατία, οι τράπεζες, οι εταιρείες και όλοι αυτοί που εξαπατούν τον απλό λαϊκό κόσμο…

…

Η επιλογή των δυο αυτών ποιημάτων δεν είναι τυχαία. Είναι η αντιπαράθεση που προσωπικά νιώθω και εγώ, αν πρέπει ή όχι να μιλήσω για το ότι συμβαίνει..

(Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)

αναρωτιέται στο τέλος ο Αναγνωστάκης.

Κάποιος πρέπει να μιλήσει, είναι η αλήθεια.. ακόμη κι ο Εγγονόπουλος παρ’ όλους τους ενδοιασμούς του, μιλάει!

Είναι χρέος μας να μιλήσουμε όλοι εμείς, που ασχολούμαστε με την «γραφή», και ο κόσμος έχει ανάγκη όσο ποτέ την σωστή ενημέρωση. την σωστή κατεύθυνση, το κουράγιο, την εμψύχωση! Έχει ανάγκη την δύναμη της γραφής!

Έφτασε η ώρα όπου ο καθένας μας, λιθαράκι το λιθαράκι, να βοηθήσει την πατρίδα μας, με τον τρόπο που μπορεί, όπως μπορεί και ας αφήσουμε στην άκρη τον εγωισμό πλέον, που έχει αρχίσει να ονοματίζει σήμερα τον λαό μας. Η προπαγάνδα αυτή που θέλει να χαρακτηρίζει τον νεοέλληνα τεμπέλη, εγωιστή, απατεώνα, αχάριστο…

            μα εγώ βλέπω πως έχουμε ακόμη φιλότιμο (τι όμορφη λέξη μα την αλήθεια!), βλέπω χρόνια τώρα τον λαό μας να δουλεύει πόσες ώρες, στις χειρότερες συνθήκες σε σχέση με όλη την ευρωπαϊκή ένωση και παρ’ όλα αυτά να μας χαρακτηρίζουν ως τον χειρότερο λαό της Ευρωζώνης! Ας μην μιλήσουμε καν για την αμοιβή, όχι τώρα μα και των προηγούμενων ετών, σε σχέση με άλλους, πιο «δουλευταράδες» λαούς!

…

Μήπως να αναρωτηθούμε πραγματικά, τι από αυτά ισχύει..;

Πότε μας είπαν αλήθεια, για να μας λένε σε αυτό τον τομέα..;

Δεν είναι ο Έλληνας σήμερα, όπως θέλουν να μας τον «πουλήσουν»!

Ας δούμε την αλήθεια όπως έχει!

Αγαπάμε την ΖΩΗ και θέλουμε να την ζούμε με την καρδιά μας, είναι κακό; Και μας το στερούν σήμερα αυτό! Αγαπάμε την ζωή και θέλουμε να την μοιραζόμαστε με γλέντι στην ομορφότερη και πιο ευλογημένη χώρα του κόσμου! Κακό είναι; Επειδή μας αρέσει η παρέα και τα ταξίδια στα νησιά μας, πρέπει να θεωρούμαστε τεμπέληδες;  Επειδή θέλουμε να βγαίνουμε με τους φίλους σε ένα ταβερνάκι και να τα πίνουμε γελώντας; Γιατί είμαστε αχάριστοι; Επειδή θέλουμε να γυρνάμε στο σπίτι μετά τη δουλειά και να είμαστε ξένοιαστοι..; Να απολαμβάνουμε την οικογενειακή θαλπωρή, δίχως να σκίζεται το μυαλό και η καρδιά μας απ’ τα προβλήματα..; Απ’ τα προβλήματα, αν όχι ή μη της επιβίωσης μας!;

Επειδή η νέα γενιά θέλει οι κόποι της να έχουν ένα σίγουρο μέλλον, κι όχι να πετιούνται τα όνειρα της στα σκουπίδια..;

Επειδή ζητάμε τα αυτονόητα..;!

…

Δεν ζητάμε τίποτε περισσότερο σήμερα, απ’ αυτά που είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ μας! Κάποιες γενιές στο κοντινό παρελθόν, πάλεψαν και πλήρωσαν με το αίμα τους για αυτά τα δικαιώματα, για να τα θεωρούν και να μας πείθουν τώρα πως είναι και κάτι που μας το χάριζαν! Ότι τόσα χρόνια ήμασταν αχάριστοι που μας άφηναν και να ζούμε!

…

Ας δούμε λοιπόν, την κατάσταση ως έχει

και όχι μέσα απ’ το διαθλασμένο τζάμι,

που μας έχουν βάλει…

…

Κάποιοι παλεύουν με εμάς, για το δικό τους συμφέρον εις βάρος μας…

Ας παλέψουμε λοιπόν και εμείς για το συμφέρον μας, το οποίο δεν είναι εις βάρος κανενός!

Ας παλέψουμε για τη ζωή μας, επιτέλους!

© copyright, ανδρέας λισσόβας