Ετούτο το Σεπτέμβρη πολύ ζέστη έχει…
Σαν να μπήκε μόλις το καλοκαίρι…
Παράξενο.
Τα αστέρια λάμπουν από κάτω σαν χαμένες αγάπες…
όπως οι χαμένες αγάπες…
που σβήνουν μόλις ακουστούν τα βήματα της.
…
Δεν υπάρχει πλέον σιωπή…
ούτε κραυγή…
τις έδιωξα;
σίγουρα όμως έφυγαν…
και έφυγαν…
σαν δάκρυα…
σαν δάκρυα βροχής…
…
Κι έσκυψαν και φίλησαν το χώμα…
η ανάσα και η λαλιά φύτρωσαν στις τελευταίες σταγόνες της βροχής…
…
Ανέκδοτο και ειρωνεία
(είναι) το χαμόγελο της ικανοποίησης…
Σφαλιάρα της απογοήτευσης…
…
Το Σεπτέμβρη αλλάζει ο καιρός…
Αντίστροφα…
© copyright, ανδρέας λισσόβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου