Σ’ ένα λεωφορείο βρίσκομαι,
με προορισμό το παρελθόν μου…
επιστροφή εκεί,
απ’ όπου ξεκίνησα…
…
γιορτές και αλλαγές
μπροστά,
αναμενόμενες,
ίσως και
απρόσμενες
…
χειμώνα έφυγα,
χειμώνα γυρνώ,
πιο ήρεμος,
ναι, πιο ήρεμος,
ξέροντας πως πλέον,
μπροστά μου
αφήνω καρδιά…
…
Κι είμαι έτοιμος πλέον,
να βαδίσω μόνος.
Όπως βαδίζω τώρα,
και δεν φοβάμαι
καθόλου
…
έχω τόσες ώρες,
να περπατώ και να περπατώ και να περπατώ
δίχως να με βιάζει
κανείς
και τίποτε…
…
Ούτε ακόμη
και ο ίδιος ο χρόνος…
© copyright, ανδρέας λισσόβας
Όταν δεν υπάρχει φόβος, το μυαλό είναι καθαρό και το βήμα σίγουρο και ξεκάθαρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές διαδρομές λοιπόν!
το αγαπημενο μου ποιημα ειναι ο Δρομος του Καρυωτακη. πολυ μελαγχολικο, το ξερω, σημερα δεν με εκφραζει οπως αλλοτε, ομως ακομα με μαγευει..
ΑπάντησηΔιαγραφήξερεις, ειναι καλο το περπατημα..και οταν περπατας μονος, ρυθμιζεις και τη ταχυτητα εσυ ο ιδιος. δεν χρειαζεται να προχωρας πολυ γρηγορα αν ο αλλος κανει μεγαλυτερες δρασκελιες, ουτε πολυ αργα οταν ο διπλα επιβραδυνει..
περπατα μεχρι την επομενη οαση..;)
Μόνος σαν περπατάς σε μονοπάτια δύσβατα ψυχής,βρίσκεις κρυμμένες αλήθειες,παρελθόν πάρον και μέλλον εναρμονίζονται γίνονται ένα κι εκεί ο χρόνος σταματά..γεννιέσαι και πάλι,δυναμώνεις και συνεχίζεις την πορεία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ να έχεις..
Παντα μόνοι βαδιζουμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήμε λιγοστό ΦΩΣ και Νερό...
με σύννεφο που δεν εισακουει στις επιταγες της θελησης του Ταξιδιωτη...
με ΓΗ που δε συμμορφωνεται στο Βημα μας...
με Ονειρο που ατίθασο όλο ξεφευγει..
ΜΟΝΟ εκεινο το χερι
και η Ζεστη του μενει να μας συντροφευει
ειτε σαν αναμνηση
ειτε σαν επιθυμία
που παλευουμε να προσεγγίσουμε έστω σε κάποιο κομματι του Δρομου....
κι αν είναι το Πιο Σκοτεινό,
σημαινει πως Υπαρχει Θεος και μας αγαπαει ΠΟΛΥ!....
Καθαρούς δρόμους θα ευχηθώ εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την εγγραφή στο blog μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρον και το δικό σου!
Βάσω μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποτε υπήρξε ο φόβος,
για να μην υπάρχει
τώρα.
θέλει αγώνα
για να φύγει
μπροστά απ' τον δρόμο
και να βλέπεις
πλέον
ξεκάθαρα!
...
το ερώτημα, λοιπόν, που μένει,
είναι ένα...
θες πραγματικά
να φύγει
ο φόβος;
Φανή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΡΟΜΟΣ
Τώρα μακραίνουνε
πύργοι, παλάτια.
Κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια.
Τώρα θανάσιμη
νύχτα με ζώνει.
Μέσα μου ογκώνονται
οι άφραστοι πόνοι.
Μ' είδαν, προσπέρασαν
όσοι αγαπάω.
Μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.
Πόσο τ' ανέβασμα
του άχαρου δρόμου!
Στρέφω κοιτάζοντας
προς τ' όνειρό μου:
Μόλις και φαίνονται
οι άσπρες εικόνες.
Τ' άνθη, χαμόγελα
μες στους χειμώνες.
Αεροσαλεύουνε
κρίνοι και χέρια.
Ηλιοι τα πρόσωπα,
μάτια τ' αστέρια
Είναι και ανάμεσα
σ' όλα η Αγάπη:
Στο πρωτοφίλημα
κόρη που εντράπη.
Κι όλο μακραίνουνε
πύργοι, παλάτια.
Κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια...
...
Δεν το ήξερα,
μα είναι τόσο όμορφο!
Ο Καρυωτάκης είναι σίγουρο πως αγνοούσε πλήρως το Ταλέντο που είχε..., όντας πεσιμιστής...
...
κάθε νόμισμα έχει και δυο όψεις,
όπως μου είπε και πρόσφατα
μια πολύ καλή φίλη,
και καλό είναι
να το έχουμε
στα υπόψιν!
NOSTOS
ΑπάντησηΔιαγραφήακολουθείς τον εαυτό σου,
την ψυχή σου,
την καρδιά σου...
...
αλήθεια,
έχεις ακούσει ποτέ χτύπο καρδιάς,
μέσα σε βαβούρα..;
~reflection~
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτάνοντας στο τέλος της ζωής του,
βρέθηκε σε μια παραλία,
μαζί με το Θεό.
Βάδιζαν παρέα και δίπλα στη θάλασσα,
παρατήρησε πως υπήρχαν
πατημασιές του ίδιου και του Θεού,
και σε αυτές τις πατημασιές
έβλεπε στιγμιότυπα απ' τη ζωή του,
και σε όλες τις καλές στιγμές
οι πατημασιές ήταν διπλές...
Μα στις δύσκολες στιγμές της ζωής του,
παρατήρησε,
πως υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι,
και με παράπονο γύρισε
και είπε στο Θεό:
-Μα, Θεέ μου, γιατί στα δύσκολα με άφηνες μόνο μου..;
Και ο Θεός του απάντησε:
-Παιδί μου, δεν σε άφησα μονάχο σου ποτέ!
Στις δύσκολες στιγμές της ζωής σου,
βλέπεις μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές,
όχι γιατί ήσουν μόνος,
μα γιατί σε κουβαλούσα εγώ...
...
Dark13Sun
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου..."
Hengeo
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά φίλε μου...
Δρομος που καποτε
ΑπάντησηΔιαγραφήειχε γεμισει απο αγκαθια,φωνες,
τρομο,φοβο...
Μόνη τον διαλεξα...
Μονη τον τραβηξα...
Επεσα μα ξανασηκωθηκα...
Μονη τραβαω και παλι
τον δρομο που θα με φερει
ως εκει που θελω,
ως εκει που ονειρευομαι....
Ναι τωρα γνωρίζω,
Δεν Φοβαμαι...
Ο δρομος ειναι καθαρος...
υπάρχει Φως Αλήθειας..
μεσα μου βαθεια ξερω
τι και ποιον δρομο
να πάρω....
Να σου ευχηθω και απο δω"Καλως μας γύρισες" Ιπποτη μου!Ευχομαι οι δρόμοι της δικης σου Ψυχης,να ειναι Παντα καθαροι,αληθινοι και μην σε φοβισουν Ποτε,Ιπποτη μου!
Μια ομορφη μερα,σε φιλω!:)
Melodia
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθισμένος στο σταυροδρόμι, είδα να περνούν από μπροστά μου δύο πανέμορφες κοπέλες. Η μια μου έδειξε έναν εύκολο δρόμο, φαρδύ και ίσιο, που αν τον ακολουθούσα, θα χαιρόμουν τη ζωή, αλλά θα έκανα ένα σωρό κακές πράξεις που θα με καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων. Αυτή ήταν η Κακία. Η άλλη κόρη, η Αρετή, μου έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο, που θα τον βάδιζα δύσκολα, αλλά θα κέρδιζα στο τέλος του την αναγνώριση από τους συνανθρώπους μου.
...
Καλώς σας βρήκα Γιάννα μου!
μου είχε λείψει λιγάκι η γωνιά ετούτη...
Να περάσεις όσο καλύτερα μπορείς σήμερα!
Πολλά φιλιά!
Moυ αρέσουν οι ανοιχτοί ορίζοντες, οι δρόμοι που δεν τελειώνουν ποτέ και ας έχουν στροφές, εμπόδια, βροχές , χιόνια, δεν με νοιάζει, φτάνει να μπορώ να περπατάω άλλοτε αργά, άλλοτε γρήγορα, μόνο τους τοίχους δεν μπορώ να κλείνουν την ζωή μου, ταβάνια, κάγκελα...
ΑπάντησηΔιαγραφή....................,•'``'•,•' ``'•,
....................'•,`'•,*,• '`,•'
........................`'•,,• '`
bianca
ΑπάντησηΔιαγραφήμου άρεσε αυτό:
"μόνο τους τοίχους δεν μπορώ να κλείνουν την ζωή μου"
...
θυμάμαι που φοβόμουν
να μείνω μόνος.
που με έτρωγε τα σωθικά
αυτός ο φόβος
και δεν μπορούσα,
δεν άντεχα.
περπατούσα και κοιτούσα
γύρω μου
μήπως δίπλα μου
είναι κανείς,
να βαδίζει κι αυτός
μαζί μου,
κι αν πέσω
να με πιάσει...
...
κι ήταν όντως δίπλα μου,
αρκετοί.
έπεσα.
κανείς να με σηκώσει.
σηκώθηκα μόνος.
ξανάπεσα...
κανείς.
ξανάπεσα...
πάλι κανείς
ώσπου στο τέλος,
όσοι απέμειναν
με έσπρωξαν κιόλας...
...
από τότε,
Μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω,
όπως και ο Καρυωτάκης...
...
δεν με πειράζει πλέον.
αν θέλει κανείς να έρθει
δίπλα μου,
μαζί να πάμε,
ας έρθει...
καλοδεχούμενος...
...
θέλω μονάχα να ξέρει
πως εμένα μ' αρέσει:
να περπατώ και να περπατώ και να περπατώ
δίχως να με βιάζει...
επιστροφη στο παρελθον...
ΑπάντησηΔιαγραφήοσο πολυτιμο και να ειναι..
τελειωνει..
οτι κοιταξα κοιταξα
οτι εμαθα εμαθα
εμπρος για το λαμπερο μελλον..
που μονο εγω του κρατω το τιμονι
καλη χρονια καλε μου ιπποτη..
με υγεια και ευτυχια..
σε φιλω..
Εύη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήη επιστροφή,
είναι αναπότρεπτη
κι ας μην το θες...
...
ότι κοίταξα κοίταξα.
ότι έμαθα,
το έμαθα;
...
η γνώση της άγνοιας,
είναι διαμάντι.
και η ανάμνηση,
χρυσός.
...
κι έτσι:
"εμπρός για το λαμπερό μέλλον..
που μόνο εγώ του κρατώ το τιμόνι"
...
Καλή χρονιά να έχεις και 'συ Εύη μου, και ότι επιθυμείς!